ΜΙΚΡΟΚΕΙΜΕΝΑ

ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΑ





Είχε μουσκέψει στον ιδρώτα μύριζαν οι μασχάλες του, μπήκε στο δωμάτιο ν΄αλλάξει.το παράθυρο ανοιχτό, έμπαινε η ευωδιά της άνοιξης, οι κάκτοι είχαν ήδη αρχίσει ν΄ανθίζουν.ήταν ερωτευμένος μ΄εκείνο το βαθύ κίτρινό τους, το τόσο αποδιωγμένο κι αμίλητο απ΄τους ανθρώπους.δε διάβασε ποτέ ως τώρα κάτι για τα λουλούδια της φραγκοσυκιάς.και φέτος θα κατεβούν πρώτοι οι κλέφτες,οι άρπαγες να κόψουν τους πρώτους ώριμους καρπούς αφού ο ίδιος φοβάται πια τ΄αγκάθια και δε σηκώνεται νωρίς με τη δροσιά.και γιατί κύριε, άκου κύριε, κόβεις τα παπουτσόσυκά μου.μα νόμιζα όλοι κόβουνε, δεν τόξερα, απαντήσεις ηλίθιες κατά βάση, να καλύψει την αρπαγή του ξένου καρπού.δεν ξέρει, πως από νοσταλγία τις φύτεψα,πήγα και βρήκα ρίζες,φύλλα δηλαδή ένα δυο φύλλα κι αρχινά το δέντρο, αλλά θέλει και νεράκι μέχρι να ξεπεταχτεί,κι ύστερις μες τη λαύρα, θέλει πάλι νερό να κρατηθεί να μη μαράνει κι είναι οι καρποί του άδειοι και μαζεμένοι.θέλει και το κλάδεμά του, την περιοποίησή του, θέλει με άλλα λόγια τη δουλειά του, κι ο άλλος καμώνεται πως δεν το ξέρει, πως μόνες τους βλαστήσανε και μόνες τους βρεθήκανε εκεί και κρατάνε κι ανθίζουν και καρπίζουν και τις λέμε παπουτσοσυκιές κι αλλού φραγκοσυκιές καμμιά διαφορά, άσε που στο μεξικό και το περού τα τρυφερά πράσινα φύλλα τα τρώνε τα δοκίμασα λιγάκι ξυνά αλλά μια χαρά είναι...