Δημοφιλείς αναρτήσεις

Προς Αναγνώστη Καλωσόρισμα και μια εξήγηση

Αγαπητέ αναγνώστη, καλώς όρισες στα μέρη μας, μπορείς να ξεκουραστείς λίγο εδώ, δεν έχουμε θέματα που λειτουργούν σαν ενοχλητικές μυίγες, εδώ θα βρεις κάποια κείμενα ποίησης ή πεζά, κείμενα φιλοσοφίας, αρχαίου ελληνικού λόγου, κείμενα γραμμένα στις πιο γνωστές ευρωπαϊκές γλώσσες, (μια καλή μετάφραση εκ μέρους σου θα ήταν ευπρόσδεκτη) που μου έκαναν εντύπωση, αν κι εσύ βρεις κάτι, πολύ ευχαρίστως θα το δημοσιεύσω αν είναι κοντά σ'αυτά που αποτελούν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυτού του μπλόγκ. Επίσης η Τέχνη αποτελεί κεντρική θέση όσον αφορά στις δημοσιεύσεις αυτού του ιστότοπου, αφού η πρωταρχική μου ενασχόληση από εκεί ξεκινά κι' εκεί καταλήγει. Φανατικά πράγματα μην φέρεις εδώ, δεν είναι αυτός ο τόπος, φτηνές δημαγωγίες επίσης εξαιρούνται, σκέψεις δικές σου, γνήσιες, προβληματισμούς δικούς σου, πολύ ευχαρίστως, ανακύκλωση εκείνου του χαώδους, όπου σεύρω κι όπου μεύρεις, δεν το θέλω. Οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους. Εύχομαι καλή ανάγνωση.

σημ: κάθε κείμενο μπορεί να αναδημοσιευτεί ελεύθερα φτάνει να αναφέρεται οπωσδήποτε
η πηγή του, δηλ, η ονομασία του μπλόγκ μου.
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση!







Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

There’s Always a Class War Going On

Ο πόλεμος των τάξεων ουδέποτε σταμάτησε
( απόσπασμα )

CS: Πώς ο Χάρτης των Δασών σχετίζεται με την περιβαλλοντική αντίσταση  και εκείνη των ιθαγενών στην κατασκευή του Μεγάλου  Κεντρικού Αγωγού πετρελαίου;

NC: Πολύ. Ο Καταστατικός Χάρτης των Δασών, που ήταν η μισή Magna Carta, έχει λίγο πολύ ξεχαστεί. Το δάσος δεν σήμαινε απλώς την άγρια βλάστηση. Σήμαινε κοινή περιουσία, την πηγή της τροφής, καύσιμα. ΄Ηταν μια κοινή ιδιοκτησία, κι έτσι την φρόντιζαν. Τα δάση καλλιεργούνταν από κοινού και λειτουργούσαν, διότι αποτελούσαν τμήμα της κοινής περιουσίας, την πηγή των αγαθών προς το ζειν, κι ακόμα πηγή αξιοπρέπειας. Αυτό κατέρρευσε σιγά σιγά  στην Αγγλία κάτω από αναγκαστικές περιφράξεις, και κρατικές προσπάθειες μετάθεσής τους σε ιδιωτική κατοχή και έλεγχο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό συνέβη διαφορετικά, αλλά η ιδιωτικοποίηση παραμένει η ίδια. Στο τέλος της ημέρας μένει η γενικά αποδεκτή αντίληψη, τώρα σταθερό δόγμα, που ονομάζεται « η τραγωδία των κοινών αγαθών» στη φράση του Garrett Hardin. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, εάν τα πράγματα κατέχονται από κοινού, και όχι ιδιωτικά διαχειριζόμενα, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφούν.  Η ιστορία δείχνει ακριβώς το αντίθετο: Όταν τα πράγματα κατέχονταν από κοινού, διατηρούνταν και παρέμεναν εν ζωή. Αλλά, σύμφωνα με  την καπιταλιστική ηθική, αν τα πράγματα δεν κατέχονται ιδωτικά, αυτά θα καταστραφούν, και αυτό είναι η « τραγωδία των κοινών αγαθών». ΄Ετσι, επομένως, πρέπει να βάλεις το κάθε τι κάτω από ιδιωτικό έλεγχο και να το πάρεις απ΄τον κόσμο, διότι ο κόσμος είναι επόμενο να το καταστρέψει.

Τώρα, αυτό πώς συνδέεται περιβαλλοντικά; Πολύ σημαντικά: Τα κοινά αγαθά είναι το περιβάλλον. Όταν ανήκουν στο κοινό, δίχως να είναι ιδιοκτησία, αλλά ο καθένας τα διαχειρίζεται σε μια  κοινότητα – αυτά διατηρούνται, στηρίζονται και καλλιεργούνται για την επόμενη γενιά. Εάν κατέχονται ιδιωτικά, θα καταστραφούν εξ αιτίας του κέρδους∙ να τι είναι η ατομική ιδιοκτησία, και αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα.

Αυτό που λες για τον ιθαγενή πληθυσμό είναι πολύ εντυπωσιακό. Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα που όλη η ανθρώπινη φυλή αντιμετωπίζει. Η πιθανότητα μια σοβαρής καταστροφής δεν είναι πολύ μακριά. Πλησιάζουμε σ΄ένα είδος ακραίου σημείου, όπου η κλιματική αλλαγή γίνεται μη αναστρέψιμη. Μιλάμε για κάποιες δεκαετίες, ίσως και λιγότερες, αλλά τα προγνωστικά δείχνουν σταθερά μια μεγάλη συντηρητικότητα. Είναι ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος∙ κανένα λογικό άτομο δεν μπορεί να αμφιβάλλει. ΄Ολη η ανθρώπινη φυλή αντιμετωπίζει πρώτη φορά στην ιστορία, μια πραγματική απειλή  σοβαρής καταστροφής, και υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν κάτι γι αυτό, και υπάρχουν και άλλοι που προσπαθούν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Ποιοι είναι αυτοί; Λοιπόν, αυτοί που προσπαθούν να κάνουν τα πράγματα καλύτερα είναι οι προβιομηχανικές κοινωνίες, οι προτεχνολογικές κοινωνίες,  οι ιθαγενείς κοινωνίες, τα Πρώτα ΄Εθνη. Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν κοινότητες που προσπαθούν να διατηρήσουν τα δικαιώματα της φύσης.

Οι πλούσιες κοινωνίες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς, ενεργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να φέρουν την καταστροφή όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αυτό σημαίνει για παράδειγμα, όταν από κοινού τα πολιτικά κόμματα και ο τύπος μιλούν ενθουσιαστικά για « έναν αιώνα ενεργειακής ανεξαρτησίας.» « Ενεργειακή ανεξαρτησία», δεν σημαίνει απολύτως τίποτε, αλλά ας το αφήσουμε αυτό. ΄Ενας αιώνας « Ενεργειακής Ανεξαρτησίας» σημαίνει πώς εξασφαλίζουμε ότι κάθε κομματάκι υπόγειων ορυκτών της Γης θα βγει έξω απ΄το έδαφος και θα καεί. Σε κοινωνίες όπου υπάρχουν
μεγάλοι πληθυσμοί ιθαγενών, όπως, παραδείγματος χάρη, στο Εκουαδόρ, πετρελαιοπαραγωγική χώρα,  οι άνθρωποι προσπαθούν να εξασφαλίσουν υποστήριξη για να κρατήσουν το πετρέλαιο μέσα στο έδαφος. Θέλουν οικονομική στήριξη ώστε να κρατήσουν το πετρέλαιο εκεί που πρέπει να είναι. Εμείς, όμως, πρέπει να βγάλουμε έξω απ΄το ΄εδαφος το κάθε τι, περιλαμβανομένης της πίσσας, ύστερα να το κάψουμε, πράγμα που κάνει τα πράγματα χειρότερα όσο γίνεται, και  όσο πιο γρήγορα γίνεται . ΄Ετσι έχεις αυτό το παράξενο φαινόμενο όπου οι μορφωμένοι, « εξελιγμένοι» πολιτισμένοι άνθρωποι προσπαθούν να κόψουν το λαιμό του καθενός όσο πιο γρήγορα γίνεται και τους ιθαγενείς, λιγότερο μορφωμένους, πιο φτωχούς πληθυσμούς να προσπαθούν να εμποδίσουν την καταστροφή. ΄Αν κάποιος απ τον ΄Αρη παρακολουθούσε, θα σκεφτόταν ότι αυτή η φυλή έχει παραφρονήσει.

μτφρ: ΝΕοκλής Κυριάκου
στη φώτο, φορτηγό μεταφέρει σωλήνες 36 ιντζών για τον Μεγάλο Αγωγό πετρελαίου, που θα ενώσει τον τερματικό του Καναδά και άλλες πηγές εντός της Βορείου Αμερικής με το Τέξας.


ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ


Antonio Machado  ( 26 July 1875 – 22 February 1939 ) 

Και θα πεθάνει δηλαδή  μαζί σου  ο μαγικός ο κόσμος…

Και θα πεθάνει δηλαδή  μαζί σου  ο μαγικός ο κόσμος ,
όπου η θύμηση φυλάει τις πιο αθώες  της ζωής 
 πνοές
της πρώτης αγάπης  τη λευκή σκιά  ,

τη φωνή που στην καρδιά σου έμπαινε ,
το  χέρι  που ζητούσες  να κρατήσεις στ ΄ όνειρο,
και τις αγάπες  όλες 
που την ψυχή  σου αγγίζαν, και τ ΄ουρανού το βάθος;

Και θα πεθάνει δηλαδή  μαζί σου ο κόσμος,
 σου
κι όλ ΄ η  παλιά η  ζωή    που σε καινούρια τάξη έβαλες;

Και  της ψυχής σου θες να πεις οι χοάνες  και
τ ΄αμόνια
μονάχα για την σκόνη και  τον άνεμο δουλεύανε;

μτφρ: Νεοκλής Κυριάκου

Y ha de morir contigo el mundo mago

Y ha de morir contigo el mundo mago
donde guarda el recuerdo
los hálitos más puros de la vida,
la blanca sombra del amor primero,

la voz que fue a tu corazón, la mano
que tú querías retener en sueños,
y todos los amores
que llegaron al alma, al hondo cielo?
Y ha de morir contigo el mundo tuyo,
la vieja vida en orden tuyo y nuevo?

Los yunques y crisoles de tu alma
trabajan para el polvo y para el viento?