ΣΑΝ ΙΣΤΟΣ ΣΗΜΑΙΑΣ
Μόλις η αυγή
φωτίσει τον φεγγίτη μου
Όλα τα
όνειρα εξατμίζονται, πια δεν τα θυμάμαι
Θραύσματα ενίοτε
με συνοδεύουν την ημέρα
Δηλώνοντας τις
ξεχασμένες φαντασίες τις ορμές που ξέμειναν απραγματοποίητες
Κι απαιτητικά
γυρεύουν να διεισδύσουν
Στην άτονη
ασήμαντη καθημερινότητά μας
Διεισδύουν και
σκοντάφτεις επάνω τους
Οσάκις επιχειρήσεις
πράγματα αδύνατα
Μικροψυχίες και
συμβάσεις περιφράξεις
Του περίγυρού
σου που δεν νογά κι ούτε
Βλέπει σαν
τυφλοπόντικας που έχει κατα
Ντήσει κι η
βάλανός μας εσαεί εν στύσει σαν ιστός
Σημαίας που
λέει κι ο ποιητής ανάμεσα στα
Σκέλια μας
τα νεανικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου