ΠΟΙΗΣΗ

ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ

 

 

Άσπρισα στο δρόμο χρόνια τώρα

Να σε περιμένω

Ο αγέρας έφαγε τις σάρκες μου τα πουλιά

Ράμφισαν τα σωθικά μου

Ο ήλιος ξέρανε την πέτσα μου

Τα παιδιά έτρεξαν αμέτοχα να με σώσουν

Ίδια παιδια της ναζαρέτ ίδια νήπια της

Ιερηχούς ίδιος ο εσταυρωμένος ίδια η μαγδα

Ληνή

Κοπάνισαν τον  κόνιζο και τον άπλωσαν στις πληγές μου η μάνα μου έβαλε καφέ  στο γόνατό μου η γειτόνισσα η Αρετή πάνω σ΄ένα φύλλο της πιπεριάς  άπλωσε μέλι και μου τόβαλε  στον γεματά

Γεμάτο πύον.

Δεν έχω πια κουράγιο άλλο να περιμένω

Ο κόσμος συντυχάννει άλλες γλώσσες άγνωστες πια  σε μένα ιουδαϊκα αραμαϊκα

αλαμπουρνέζικα σανσκριτικά ιερογλυφικά

Το καλοκαίρι που θάρθει θα ξανασκάψω το

Πηγάδι πιο βαθύ οι ρίζες των δέντρων τράνεψαν τα τζιτζίκια γίνανε αηδόνια

Τα τραγούδια τους με τρελαίνουν

Οι τρελοί απόκαμαν να περιμένουν

Κι εκείνοι(ποιος τους λογαριάζει αλήθεια)

Ο τελευταίος εισαχθείς διαγνώστηκε με

Σχιζοφρένεια η μάνα του υπόγραψε το

Αίτημα εισαγωγής που ζήτησε ο αδελφός του

Αν με ξεχάσεις είπα δεν θα μπορέσω να πεθάνω