H γυναίκα του ποταμέμπορα: Το γράμμα

.

The River- Merchant s Wife: a

Letter

i

WHILE my hair was still cut straight across my

forehead

I played about the front gate, pulling flowers.

You came by on bamboo stilts, playing horse,

You walked about my seat, playing with blue plums.

And we went on living in the village of Chokan:

Two small people, without dislike or suspicion.

At fourteen I married My Lord you.

I never laughed, being bashful.

Lowering my head, I looked at the wall.

Called to, a thousand times, I never looked back.

At fifteen I stopped scowling,

I desired my dust to be mingled with yours

Forever and forever, and forever.

Why should I climb the look out?

At sixteen you departed,

You went into far Ku-to-Yen, by the river of swirl

ing eddies,

And you have been gone five months.

The monkeys make sorrowful noise overhead.

You dragged your feet when you went out.

By the gate now, the moss is grown, the different

mosses,

Too deep to clear them away!

The leaves fall early

this autumn, in wind.

The paired butterflies are already yellow with

August

Over the grass in the West garden,

They4untme^

I grow older,

If you are coming down through the narrows of the

river Kiang,

Please let me know beforehand,

And I will come out to meet you,

As far as Cho-fu-Sa.

By Rihaku.

.

Η γυναίκα του ποταμέμπορα: Το γράμμα

Ενώ ακόμα τα  μαλλιά μου ήταν κομμένα φράντζες

έπαιζα γύρω απ΄τη μπροστινή καγκελλόπορτα, μαζεύοντας λουλούδια,

Κι εσύ, απάνω στ ΄ αλογάκι σου από μπαμπού ερχόσουνα

Κι έπαιζες εκεί δίπλα , γύρω απ΄τη πέτρα που καθόμουνα

και τρώγαμε όμορφα ζουμερά δαμάσκηνα μαζί.

Και συνεχίσαμε έτσι να ζούμε στο χωριό του  Chokan:

Δυό ασήμαντοι άνθρωποι, δίχως τη ζήλεια και την υποψία.

Στα δεκατέσσερά μου παντρέφτηκα εσένα τον Κύριό μου.

Ποτέ δεν γελούσα, ήμουνα τόσο ντροπαλή.

Χαμήλωνα το κεφάλι και το έστρεφα προς τον τοίχο .

Με φώναζες χίλιες φορές, όμως δεν γύριζα ποτέ  να σε κοιτάξω.

Στα δεκαπέντε σταμάτησα να σμίγω τα φρύδια μου

Πεθυμούσα η στάχτη μου να σμίγεται με τη δική σου

Για πάντα, και για πάντα, και για πάντα.

Στον εξώστη να κοιτάξω  γι άλλους γιατί ν ΄ανέβω;

Στα δεκάξη μου έφυγες,

Πήγες στο μακρυνό Ku-to-Yen, δίπλα στον ποταμό

με  τα μεγάλα ρεύματα,

Και τώρα λείπεις πέντε μήνες.

Οι μαϊμούδες ψηλά βγάζουνε  φωνές λυπητερές.

΄Εφυγες σέρνοντας τα βήματά σου στην εξώπορτα.

Εκεί έξω στην καγκελλόπορτα,  χορτάριασε  τώρα τόσο πολύ

Μου είναι πια δύσκολο να καθαρίσω!

Τα φύλλα του φθινοπώρου φέτος πέφτουνε νωρίς με το φύσημα του ανέμου.

Οι πεταλούδες  τώρα στο χορτάρι του δυτικού κήπου 
είναι κίτρινες με τον Αύγουστο

Με πληγώνουν.

Μεγαλώνω.

Αν αποφασίσεις νάρθεις κάτω, μέσα απ΄τα στενά του ποταμού Kiang,

Σε παρακαλώ, στείλε μου μήνυμα πιο μπροστά,

Και θάρθω έξω να σε συναντήσω, ως εκεί

στο μακρυνό Cho-fu-Sa.