Δημοφιλείς αναρτήσεις

Προς Αναγνώστη Καλωσόρισμα και μια εξήγηση

Αγαπητέ αναγνώστη, καλώς όρισες στα μέρη μας, μπορείς να ξεκουραστείς λίγο εδώ, δεν έχουμε θέματα που λειτουργούν σαν ενοχλητικές μυίγες, εδώ θα βρεις κάποια κείμενα ποίησης ή πεζά, κείμενα φιλοσοφίας, αρχαίου ελληνικού λόγου, κείμενα γραμμένα στις πιο γνωστές ευρωπαϊκές γλώσσες, (μια καλή μετάφραση εκ μέρους σου θα ήταν ευπρόσδεκτη) που μου έκαναν εντύπωση, αν κι εσύ βρεις κάτι, πολύ ευχαρίστως θα το δημοσιεύσω αν είναι κοντά σ'αυτά που αποτελούν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυτού του μπλόγκ. Επίσης η Τέχνη αποτελεί κεντρική θέση όσον αφορά στις δημοσιεύσεις αυτού του ιστότοπου, αφού η πρωταρχική μου ενασχόληση από εκεί ξεκινά κι' εκεί καταλήγει. Φανατικά πράγματα μην φέρεις εδώ, δεν είναι αυτός ο τόπος, φτηνές δημαγωγίες επίσης εξαιρούνται, σκέψεις δικές σου, γνήσιες, προβληματισμούς δικούς σου, πολύ ευχαρίστως, ανακύκλωση εκείνου του χαώδους, όπου σεύρω κι όπου μεύρεις, δεν το θέλω. Οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους. Εύχομαι καλή ανάγνωση.

σημ: κάθε κείμενο μπορεί να αναδημοσιευτεί ελεύθερα φτάνει να αναφέρεται οπωσδήποτε
η πηγή του, δηλ, η ονομασία του μπλόγκ μου.
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση!







Κυριακή 14 Ιουλίου 2019

μετάφραση: ΞΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ


ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ

 

 Λι Πο

 

 Η γυναίκα του ποταμέμπορα: Ένα γράμμα

 

Ενώ ακόμα είχα τα μαλλιά  μπροστά στο μέτωπό μου φράντζες

 έπαιζα γύρω απ΄τη μπροστινή την καγκελλόπορτα, μαζεύοντας λουλούδια,

Κι εσύ απάνω στ ΄ αλογάκι σου από μπαμπού ήρθες

 εκεί δίπλα κι έπαιζες, γύρω απ΄τη πέτρα που καθόμουνα

 πετώντας  μπλε δαμάσκηνα στα χέρια.

Και συνεχίσαμε  να ζούμε έτσι στο χωριό του Chokan:

Δυό  άνθρωποι μικροί, δίχως τη ζήλεια δίχως υποψία.

 

Στα δεκατέσσερα  παντρέφτηκα εσένα τον Αφέντη μου.

Ποτέ δε γέλασα, ήμουν τόσο ντροπαλή.

Και το κεφάλι μου χαμήλωνα και το ΄στρεφα  στον τοίχο .

χίλιες φορές με φώναζες, και δεν εγύριζα ποτέ να σε κοιτάξω.

 

Στα δεκαπέντε μου σταμάτησα τα φρύδια να μαζεύω

 Κι ήθελα η σκόνη μου να σμίγεται με τη δικιά  σου

 Για πάντα, και για πάντα, και για πάντα.

Στον εξώστη έξω να κοιτάξω, τι  ν ΄ ανέβω;

 

Στα δεκάξη μου έφυγες,

πήγες στο μακρυνό Ku-to-Yen,  με το ποτάμι δίπλα

 με τα πυκνά τα  ρεύματα,

Και τώρα λείπεις πέντε μήνες.

ψηλά βγάζουν λυπητερές φωνές οι μαϊμούδες

σαν  έφευγες τα βήματά σου τα σερνες στην ξώπορτα.

 έξω στην καγκελλόπορτα, τώρα χορτάριασε πολύ

 δύσκολο πια να καθαρίσω!

Τα φθινοπωρινά  τα φύλλα φέτος πέσανε νωρίς, στο φύσημα του ανέμου.

Κι οι πεταλούδες είναι τώρα κίτρινες τον Αύγουστο

 στο δυτικό τον κήπο στο χορτάρι –

και με πληγώνουνε.

Αρχίζω πια να μεγαλώνω.

 Ωσάν τ΄αποφασίσεις νάρθεις κάτω, περνώντας τα στενά του ποταμού Kiang,

 στείλε μου γράμμα πιο μπροστά καλέ μου,

Και θάρθω έξω ως εκεί

 στο μακρυνό Cho-fu-Sa

να σ΄απαντήσω .

 

Μετάφραση απ΄το κείμενο του ΄Εσρα Πάουντ: Νεοκλής Κυριάκου

 εικόνα, πουλί σε πεύκο, του Lee Zi Chyang

 

 The River-Merchant’s Wife: A Letter

 

 By Ezra Pound

 

 After Li Po

 

 While my hair was still cut straight across my forehead

 

 I played about the front gate, pulling flowers.

 

 You came by on bamboo stilts, playing horse,

 

 You walked about my seat, playing with blue plums.

 

 And we went on living in the village of Chōkan:

 

 Two small people, without dislike or suspicion.

 

 At fourteen I married My Lord you.

 

 I never laughed, being bashful.

 

 Lowering my head, I looked at the wall.

 

 Called to, a thousand times, I never looked back.

 

 At fifteen I stopped scowling,

 

 I desired my dust to be mingled with yours

 

 Forever and forever, and forever.

 

 Why should I climb the look out?

 

 At sixteen you departed

 

 You went into far Ku-tō-en, by the river of swirling eddies,

 

 And you have been gone five months.

 

 The monkeys make sorrowful noise overhead.

 

 You dragged your feet when you went out.

 

 By the gate now, the moss is grown, the different mosses,

 

 Too deep to clear them away!

 

 The leaves fall early this autumn, in wind.

 

 The paired butterflies are already yellow with August

 

 Over the grass in the West garden;

 

 They hurt me.

 

 I grow older.

 

 If you are coming down through the narrows of the river Kiang,

 

 Please let me know beforehand,

 

 And I will come out to meet you

 

 As far as Chō-fū-Sa.

Δεν υπάρχουν σχόλια: