Φοβόμαστε το πολιτικό κόστος
ΜΑΝΘΟΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ:Να μάθουμε να ζούμε στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας
Ηδυνατότητα να συνεχίζουμε να δανειζόμαστε και να φορτώνουμε στις επόμενες γενιές τη σημερινή ματαιοδοξία μας δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί, επισημαίνει ο πρώην πρόεδρος του ΚΕΒΕ Μάνθος Μαυρομμάτης. Τονίζει πως οι ρυθμοί αντίδρασής μας στις προκλήσεις ήταν πάντοτε αργοί και, αν θέλουμε να προλάβουμε αρνητικές εξελίξεις, πρέπει να τολμήσουμε οι κινήσεις μας να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του αύριο και όχι τις ανάγκες του χθες. Το μεγάλο έλλειμμα των δημοσίων οικονομικών πρέπει πρώτιστα να καλυφθεί από τον περιορισμό των δαπανών και κατά δευτερεύοντα λόγο από την αύξηση των φορολογιών. Ο ιδιωτικός τομέας έχει υποστεί τις επιπτώσεις της κρίσης από το 2008 και πρέπει ο δημόσιος τομέας να ανταποκριθεί ανάλογα και όχι να σφυρίζει αδιάφορα ωσάν αυτή η οικονομική κρίση να μην τον αφορά. Εξακολουθεί η κυπριακή οικονομία να μοιάζει με τον Τιτανικό που βυθίζεται αργά αλλά σταθερά και οι κυβερνώντες όπως η ορχήστρα που συνεχίζει να παίζει σαν να μη συμβαίνει τίποτα;Ο νέος υπουργός Οικονομικών φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος και κάνει μια μεγάλη προσπάθεια για να αποτρέψει τα χειρότερα, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί να πείσει τη δική του Κυβέρνηση και το κόμμα του όπως και όλες τις πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικούς εταίρους για την κρισιμότητα των στιγμών. Ωστε να ληφθούν ριζοσπαστικά και διαθρωτικά μέτρα που θα πείσουν ότι η κυπριακή οικονομία τελικά δεν πρόκειται να βυθιστεί όπως τον Τιτανικό.
Με σημείωμα του που κατέθεσε στο Υπουργικό είπε ξεκάθαρα πως αν δεν ληφθούν τα μέτρα μπαίνουμε στο Μηχανισμό Στήριξης.Ναι, αλλά τις σωστές διαπιστώσεις και προθέσεις του εμείς θέλουμε να τις δούμε να υλοποιούνται σε προτάσεις πολιτικής, οι οποίες να υιοθετηθούν πρώτιστα από την Κυβέρνηση και μετά από την υπόλοιπη κυπριακή κοινωνία. Ο καλύτερος τρόπος για να έχει ελπίδα ένα τέτοιο συνολικό πακέτο μέτρων να περάσει πρέπει να είναι σφαιρικό, να μην είναι επιλεκτικό και να δίνει την εντύπωση ότι βλέπουμε το θέμα μακροπρόθεσμα. Να περιλαμβάνει εκτός από τα πρόσκαιρα μέτρα δημοσιονομικής μορφής και διαρθρωτικές αλλαγές ούτως ώστε με τη λήξη αυτών των μέτρων να ξέρουμε ότι η κυπριακή οικονομία θα βρίσκεται σε μια πιο ορθολογιστική πορεία βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών, που είναι το μεγάλο ζητούμενο σήμερα. Βέβαια στα μέτρα που πρότεινε ο υπουργός εισέπραξε την άρνηση των συντεχνιών και του κόμματός του.Από τη στιγμή που θα μπορέσουμε όλοι, πρώτιστα η Κυβέρνηση, μετά οι πολιτικές δυνάμεις και οι κοινωνικοί εταίροι να τα δούμε στην ολότητά τους, τότε θέλω να πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να πάρουμε τέτοια μέτρα που να αποφύγουμε την οποιανδήποτε προσφυγή σε μηχανισμούς στήριξης.
Τι θα κάνει τις συντεχνίες και το ΑΚΕΛ να αλλάξουν στάση;Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, αλλά πρέπει να δουν το τι γίνεται σε άλλες χώρες που έχουν αναγκαστεί να ζητήσουν τη βοήθεια της ΕΕ. Αν επικρατήσει το αίσθημα αυτοσυντήρησης στο συντεχνιακό κίνημα, τότε το μέλλον για τους ίδιους θα είναι πολύ καλύτερο, παρά η περιχαράκωση στις σημερινές θέσεις στη βάση κεκτημένων άλλων εποχών, που σε περίπτωση προσφυγής στην ΕΕ θα εξανεμιστούν.
Μέχρι τώρα δεν είδαμε να προτάσσεται το αίσθημα αυτοσυντήρησης.Όσο περνά ο καιρός αυτό γίνεται όλο και πιο φανερό. Μπορεί τα πράγματα που συζητούνται σήμερα να ήταν αδιανόητα πριν λίγους μήνες, άρα η αίσθηση ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά θα πρέπει να κάνουν όλους να συνειδητοποιήσουν την πρόκληση, διαφορετικά ο Τιτανικός που βυθίζεται αργά και σταθερά θα συνεχίσει την πορεία του προς το πάτο της θάλασσας και τίποτα δεν θα μπορεί να τον περισώσει.
Αυτό επεσήμανε και η πρόσφατη επιστολή Όλι Ρεν. Η αντίδρασή μας είναι σαν να έχουμε εθνικό στόχο την ένταξη στο Μηχανισμό Στήριξης;Αν αυτό ισχύει, τότε είμαστε καταδικασμένοι. Θέλω όμως να πιστεύω ότι θα λειτουργήσει ως προειδοποιητικό καμπανάκι για να μας αφυπνίσει από το λήθαργό μας. Τι θα σημαίνει για την Κύπρο το ενδεχόμενο ένταξης στο Μηχανισμό Στήριξης;Με απλά λόγια, την καταστροφή όλων των προσπαθειών μας τα τελευταία 30 χρόνια να γίνουμε ένα αξιόπιστο διεθνές επιχειρηματικό κέντρο προσφοράς υπηρεσιών. Και η ζημιά δεν θα είναι στιγμιαία, θα έχει μακροχρόνιο κόστος και θα χρειαστούν τιτάνιες προσπάθειες δεκαετιών για να ανακάμψουμε. Η εμπιστοσύνη χάνεται εύκολα, αλλά κερδίζεται πολύ δύσκολα.
Συντεχνίες και ΑΚΕΛ δηλώνουν ότι δεν είναι τα δημόσια δημοσιονομικά που μας έφεραν μέχρι εδώ και ότι πρέπει να ληφθούν αποφασιστικά μέτρα που να απευθύνονται στον πλούτο και τα κέρδη.Το μεγάλο έλλειμμα των δημοσίων οικονομικών πρέπει πρώτιστα να καλυφθεί από τον περιορισμό των δαπανών και κατά δευτερεύοντα λόγο από την αύξηση των φορολογιών. Έτσι γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου και αυτή είναι η συνταγή για να πείσουμε τις διεθνείς αγορές ότι τα δημόσια οικονομικά μας είναι βιώσιμα. Βεβαίως ο περιορισμός των δαπανών δεν είναι μόνο το κρατικό μισθολόγιο και οι κρατικές συντάξεις, είναι και οι στοχευμένες κοινωνικές παροχές.
Με σημείωμα του που κατέθεσε στο Υπουργικό είπε ξεκάθαρα πως αν δεν ληφθούν τα μέτρα μπαίνουμε στο Μηχανισμό Στήριξης.Ναι, αλλά τις σωστές διαπιστώσεις και προθέσεις του εμείς θέλουμε να τις δούμε να υλοποιούνται σε προτάσεις πολιτικής, οι οποίες να υιοθετηθούν πρώτιστα από την Κυβέρνηση και μετά από την υπόλοιπη κυπριακή κοινωνία. Ο καλύτερος τρόπος για να έχει ελπίδα ένα τέτοιο συνολικό πακέτο μέτρων να περάσει πρέπει να είναι σφαιρικό, να μην είναι επιλεκτικό και να δίνει την εντύπωση ότι βλέπουμε το θέμα μακροπρόθεσμα. Να περιλαμβάνει εκτός από τα πρόσκαιρα μέτρα δημοσιονομικής μορφής και διαρθρωτικές αλλαγές ούτως ώστε με τη λήξη αυτών των μέτρων να ξέρουμε ότι η κυπριακή οικονομία θα βρίσκεται σε μια πιο ορθολογιστική πορεία βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών, που είναι το μεγάλο ζητούμενο σήμερα. Βέβαια στα μέτρα που πρότεινε ο υπουργός εισέπραξε την άρνηση των συντεχνιών και του κόμματός του.Από τη στιγμή που θα μπορέσουμε όλοι, πρώτιστα η Κυβέρνηση, μετά οι πολιτικές δυνάμεις και οι κοινωνικοί εταίροι να τα δούμε στην ολότητά τους, τότε θέλω να πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να πάρουμε τέτοια μέτρα που να αποφύγουμε την οποιανδήποτε προσφυγή σε μηχανισμούς στήριξης.
Τι θα κάνει τις συντεχνίες και το ΑΚΕΛ να αλλάξουν στάση;Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, αλλά πρέπει να δουν το τι γίνεται σε άλλες χώρες που έχουν αναγκαστεί να ζητήσουν τη βοήθεια της ΕΕ. Αν επικρατήσει το αίσθημα αυτοσυντήρησης στο συντεχνιακό κίνημα, τότε το μέλλον για τους ίδιους θα είναι πολύ καλύτερο, παρά η περιχαράκωση στις σημερινές θέσεις στη βάση κεκτημένων άλλων εποχών, που σε περίπτωση προσφυγής στην ΕΕ θα εξανεμιστούν.
Μέχρι τώρα δεν είδαμε να προτάσσεται το αίσθημα αυτοσυντήρησης.Όσο περνά ο καιρός αυτό γίνεται όλο και πιο φανερό. Μπορεί τα πράγματα που συζητούνται σήμερα να ήταν αδιανόητα πριν λίγους μήνες, άρα η αίσθηση ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά θα πρέπει να κάνουν όλους να συνειδητοποιήσουν την πρόκληση, διαφορετικά ο Τιτανικός που βυθίζεται αργά και σταθερά θα συνεχίσει την πορεία του προς το πάτο της θάλασσας και τίποτα δεν θα μπορεί να τον περισώσει.
Αυτό επεσήμανε και η πρόσφατη επιστολή Όλι Ρεν. Η αντίδρασή μας είναι σαν να έχουμε εθνικό στόχο την ένταξη στο Μηχανισμό Στήριξης;Αν αυτό ισχύει, τότε είμαστε καταδικασμένοι. Θέλω όμως να πιστεύω ότι θα λειτουργήσει ως προειδοποιητικό καμπανάκι για να μας αφυπνίσει από το λήθαργό μας. Τι θα σημαίνει για την Κύπρο το ενδεχόμενο ένταξης στο Μηχανισμό Στήριξης;Με απλά λόγια, την καταστροφή όλων των προσπαθειών μας τα τελευταία 30 χρόνια να γίνουμε ένα αξιόπιστο διεθνές επιχειρηματικό κέντρο προσφοράς υπηρεσιών. Και η ζημιά δεν θα είναι στιγμιαία, θα έχει μακροχρόνιο κόστος και θα χρειαστούν τιτάνιες προσπάθειες δεκαετιών για να ανακάμψουμε. Η εμπιστοσύνη χάνεται εύκολα, αλλά κερδίζεται πολύ δύσκολα.
Συντεχνίες και ΑΚΕΛ δηλώνουν ότι δεν είναι τα δημόσια δημοσιονομικά που μας έφεραν μέχρι εδώ και ότι πρέπει να ληφθούν αποφασιστικά μέτρα που να απευθύνονται στον πλούτο και τα κέρδη.Το μεγάλο έλλειμμα των δημοσίων οικονομικών πρέπει πρώτιστα να καλυφθεί από τον περιορισμό των δαπανών και κατά δευτερεύοντα λόγο από την αύξηση των φορολογιών. Έτσι γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου και αυτή είναι η συνταγή για να πείσουμε τις διεθνείς αγορές ότι τα δημόσια οικονομικά μας είναι βιώσιμα. Βεβαίως ο περιορισμός των δαπανών δεν είναι μόνο το κρατικό μισθολόγιο και οι κρατικές συντάξεις, είναι και οι στοχευμένες κοινωνικές παροχές.
Και για τις εξαγγελίες αυτές υπάρχουν αντιδράσεις.
Ναι, διότι ως κοινωνία μάθαμε να παίρνουμε ως δεδομένο κάποια επιδόματα που έδιναν διαχρονικά οι κυβερνήσεις στους ψηφοφόρους για να έχουν την εύνοιά τους, και για χρόνια κρύβαμε αυτά τα προβλήματα κάτω από το χαλί, διότι η καλή πορεία της κυπριακής οικονομίας μάς έδινε την πολυτέλεια να τα αγνοούμε. Η δυνατότητα να συνεχίζουμε να δανειζόμαστε και να φορτώνουμε στις επόμενες γενιές τη σημερινή ματαιοδοξία μας δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας.
Υπάρχει η άποψη ότι με τη φορολόγηση των υπαλλήλων θα στεγνώσει η αγορά.Το επιχείρημα ότι οι γενναιόδωρες αυξήσεις προς το δημόσιο τομέα είναι θεμιτές διότι συντηρούν την κατανάλωση, είναι μπορώ να πω και ανήθικο, γιατί τα ίδια λεφτά θα μπορούσες να δώσεις σε δυσπραγούντες συμπολίτες μας (άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι) οι οποίοι επίσης θα τα κατανάλωναν και θα τόνωναν την αγορά, ενώ παράλληλα θα είχαν ένα πιο ανεκτό βιοτικό επίπεδο. Κινδυνεύουμε να μπούμε στο Μηχανισμό Στήριξης εξ αιτίας των τραπεζών;Αυτή η θέση δεν μπορεί να προβληθεί ως δικαιολογία για να συνεχίσει η κυπριακή οικονομία να έχει μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και δημόσιο χρέος που δεν αντέχει. Ας βάλουμε εμείς σε τάξη ό,τι περνά από το χέρι μας, δηλαδή τα δημόσια οικονομικά μας, και να είστε σίγουροι ότι οι διεθνείς αγορές θα είναι πολύ πιο επιεικείς με την αξιολόγησή μας, παρά την αρνητική επίδραση που έχουμε από την κρίση στην Ελλάδα πάνω στις τράπεζές μας.
Εσωγενείς παράγοντες μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση και όχι εξωγενείς όπως η κρίση στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη;Τα μεγάλα ελλείμματα των δημοσίων οικονομικών της Κύπρου οφείλονται πρώτιστα σε εσωγενείς παράγοντες, στις ανελαστικές δαπάνες που αυξάνονται κάθε χρόνο, ασχέτως της κατάστασης της κυπριακής οικονομίας. Αυτό φάνηκε το 2009, μια χρονιά βαθιάς ύφεσης της τάξης του -1,7%. Η κυπριακή οικονομία συρρικνώθηκε ενώ οι αυξήσεις στο κρατικό μισθολόγιο, τις κρατικές συντάξεις και τις κοινωνικές παροχές αυξήθηκαν συνολικά 6% ώς 9%. Ποιος μας υποχρέωνε σε συνθήκες ύφεσης να δίνουμε τέτοιες αυξήσεις που δεν αντέχουμε;
Υπάρχει η άποψη ότι με τη φορολόγηση των υπαλλήλων θα στεγνώσει η αγορά.Το επιχείρημα ότι οι γενναιόδωρες αυξήσεις προς το δημόσιο τομέα είναι θεμιτές διότι συντηρούν την κατανάλωση, είναι μπορώ να πω και ανήθικο, γιατί τα ίδια λεφτά θα μπορούσες να δώσεις σε δυσπραγούντες συμπολίτες μας (άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι) οι οποίοι επίσης θα τα κατανάλωναν και θα τόνωναν την αγορά, ενώ παράλληλα θα είχαν ένα πιο ανεκτό βιοτικό επίπεδο. Κινδυνεύουμε να μπούμε στο Μηχανισμό Στήριξης εξ αιτίας των τραπεζών;Αυτή η θέση δεν μπορεί να προβληθεί ως δικαιολογία για να συνεχίσει η κυπριακή οικονομία να έχει μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και δημόσιο χρέος που δεν αντέχει. Ας βάλουμε εμείς σε τάξη ό,τι περνά από το χέρι μας, δηλαδή τα δημόσια οικονομικά μας, και να είστε σίγουροι ότι οι διεθνείς αγορές θα είναι πολύ πιο επιεικείς με την αξιολόγησή μας, παρά την αρνητική επίδραση που έχουμε από την κρίση στην Ελλάδα πάνω στις τράπεζές μας.
Εσωγενείς παράγοντες μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση και όχι εξωγενείς όπως η κρίση στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη;Τα μεγάλα ελλείμματα των δημοσίων οικονομικών της Κύπρου οφείλονται πρώτιστα σε εσωγενείς παράγοντες, στις ανελαστικές δαπάνες που αυξάνονται κάθε χρόνο, ασχέτως της κατάστασης της κυπριακής οικονομίας. Αυτό φάνηκε το 2009, μια χρονιά βαθιάς ύφεσης της τάξης του -1,7%. Η κυπριακή οικονομία συρρικνώθηκε ενώ οι αυξήσεις στο κρατικό μισθολόγιο, τις κρατικές συντάξεις και τις κοινωνικές παροχές αυξήθηκαν συνολικά 6% ώς 9%. Ποιος μας υποχρέωνε σε συνθήκες ύφεσης να δίνουμε τέτοιες αυξήσεις που δεν αντέχουμε;
H συνέχεια στον Φιλελεύθερο
1 σχόλιο:
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση.
Δημοσίευση σχολίου