Γεννήθηκε στο Μαραθόβουνο το 1924. Το 1943 εντάχθηκε στο Kυπριακό σύνταγμα και πολέμησε στο WW2. Κατά την απόλυσή του το 1946, του δόθηκε η
ευκαιρία να ταξιδέψει στην Αγγλία. Το 1948 γράφτηκε στη Σχολή Τέχνης του Αγίου Μαρτίνου , και το επόμενο έτος στη Σχολή Ηeatherley του Λονδίνου, όπου φοίτησε για τα επόμενα έξι χρόνια. Το 1954 επέστρεψε στην Κύπρο και εξέθεσε την δουλειά του για πρώτη φορά, μαζί με τον φίλο του Roddy Maude-Roxby στο Βρετανικό Συμβούλιο.
Το 1956 αποφάσισε να φύγει για το Παρίσι, όπου σπούδασε στο ατελιέ του Andre Lhote . Το 1959 επέστρεψε στην Κύπρο οριστικά.
Το 1960 άνοιξε μαζί με τον φίλο του Glyn Hughes την Gallery "Απόφαση" και συνέβαλε στην ίδρυση της Παγκύπριας Ένωσης φίλων της τέχνης και το Ε.ΚΑ.ΤΕ. (Κυπριακό Επιμελητήριο Καλών Τεχνών) και συμμετείχε σε μεγάλο αριθμό εκθέσεων στην Κύπρο και στο εξωτερικό.
Λίγο πριν από το θάνατό του, εκπροσώπησε την Κύπρο στη Μπιενάλε Βενετίας
Ήταν αναμφίβολα μία από τις ηγετικές μορφές της Κυπριακής Τέχνης.
Ο Αλέξανδρος Ξύδης γράφει γι αυτόν: «΄Ενα ιδιοφυές ταλέντο που θυμίζει
την Πρωτεϊκή μεγαλοφυΐα του Πικάσο, μόνο που έζησε τα μισά χρόνια του. ΄Ο.τι και αν έπαιρνε στα χέρια του μετατρεπόταν σε τέχνη, είτε επρόκειτο για χρώμα, ύφασμα, τσιμέντο ή καρφίτσες »
Ό,τι και να πεις για το Σάββα περιττεύει, το έργο του σε καθοδηγεί πέρα κι από ημερομηνίες και περιόδους σπουδών σε μια αέναη κίνηση Ηρακλείτιας αναμόχλευσης που σε αφήνει άφωνο για τα κυπριακά δεδομένα της εποχής εκείνης.
Σου θυμίζει πολύ τον Οδυσσέα και την περιπλάνησή του, το πέταγμα ενός πουλιού που περνά παρά τρίχα ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάριβδη και ψαλιδίζεται ανεπαίσθητα η ουρά του απ'τη μανία των θηρίων.
βέβαια δεν τα καταφέρνει να φθάσει ποτέ του στην Ιθάκη, κάποιοι μιλάνε για αρρώστεια
που τον σακάτεψε ύπουλα, άλλοι για την πλήρη αδιαφορία του για τα γήϊνα, κοιμότανε συχνά, έλεγε ο Γκλύν Χιούζ που είτανε φίλοι, σε ένα φουσκωτό κρεββάτι, πάντως ό,τι και νάγινε έφυγε πολύ νωρίς, ωσάν το φορτίο που πήγε να σηκώσει να ήταν και ήταν όντως
δυσβάκτακτο. Σήκωνε η Κύπρος τέτοιον επαναστάτη; Εκείνη την εποχή; Εξ'άλλου δεν ανήκε ούτε στην Κύπρο ο Σάββα ούτε πουθενά, ανήκε στο σύμπαν. ΄Ηταν ο καλλιτέχνης που τα έδινε,που τα έδωσε όλα για την τέχνη, δεν μπορούσε η Κύπρος να συντηρήσει ένα τέτοιο πνεύμα ούτε κατά φαντασία. Καλά άντεξε ώς εκεί. Οι μεγάλες φωτιές καίνε, σε καταλιούνε, ο Σάββα κάηκε μέσα στην πυρκαϊά του ταλέντου του. Ο δρόμος που άνοιξε μεγάλος, δεν νομίζω να τον ακολούθησε κανείς. Αυτός μέσα σ'αυτό που έκανε χανότανε, ήτανε ο μόνος γνήσιος.Ο,τι ακολούθησε μετά, ήταν μια τροχιά μετριότητας, έτσι μπόρεσαν οι καλλιτέχνες μέσα σ'αυτό το καλούπι που ονομαζότανε Κύπρος. ΄Η το δέχεσαι ή κρεπάρεις. ο Χριστόφορος Σάββα δεν το δέχτηκε, έπεσε μαχόμενος. Γι'αυτό ούτε στα
σαλόνια μπήκε των νεοκυπρίων, κι ούτε κάν τον ξέρουνε οι λεγόμενοι φιλότεχνοι της επιφάνειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου