Γρηγόρης Αγγελόπουλος: Ημερολόγιο πολέμου (1940-1941)
Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/10/2011
Μαλιμάδι, 5 Νοεμβρίου 1940
Η πείνα μ' έσπρωξε το μεσημέρι ώς την έδρα του Συντάγματος. Βρήκα τυρί, ελιές και μαύρο κρασί. Τα 'φερα στη σκηνή μου και με τον νοσοκόμο μου στρώθηκα στο θεσπέσιο αυτό γεύμα. Μόλις τελείωσα είπα πως ο θάνατος τώρα θα μου ήταν λιγότερο οδυνηρός.
Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη σκέψη μου και μια βόμπα αεροπλάνου σφυρίζει κοντά και πέφτει στο δάσος, 20 μέτρα κάτου 'πό τη σκηνή μου. Αντιλήφτηκα τις πέτρες που πέφταν στο αντίσκηνο και βγήκα με τα εφόδιά μου να ιδώ τ' αποτελέσματα.
Ένας φαντάρος φώναζε για το πόδι του και καλούσε βοήθεια. Τον επέδεσα υπό την αεροπορικήν βοήν (συντριπτικό κάταγμα κνήμης). Άλλος, τραύμα του κρανίου ελαφρό και της οσφύος. Τρίτος, του κρανίου. Πλησιάζω στον λάκκο που άνοιξε η βόμπα. Ένα πτώμα πνιγμένο στα αίματα, δίχως κρανίο και μυαλά.
Δίπλα ένας δεκανέας από τους Γαργαλιάνους, Αναγνωστόπουλος, ζούσε(...) του άνοιξε από πίσω την οσφύν ένα πελώριο χάσμα, απ' όπου ξεχύθηκαν τα άντερά του. Πέθανε στα χέρια μου! Η καρδιά μου πια είχε (γίνει) σπάσει τελείως από τη φρίκη... Ηθικό στους στρατιώτες μηδέν! Το βράδυ ο συνταγματάρχης μίλησε με πόνο και ζητούσε από τους στρατιώτες εκδίκηση. Το ίδιο και ο ταγματάρχης ενεθάρρυνε και υπήσχετο πλιάτσικα και γα... τους Ιταλούς! Έπεσα σ' ένα ύπνο απελπισμένο.
Στις 20 του μηνός πήγα ώς το πεδίο της μάχης για να αντικρύσω τη φρίκη μέσα 'πό τη βρόμα παραμορφωμένων πτωμάτων Ελλήνων και Ιταλών, στρατιωτών και αξιωματικών. Έκανα και έρευνα για να διαπιστώσω ταυτότητας... Θυμήθηκα τον Άμλετ του Σαίξπηρ, και μ' ετυραννούσε ένα αγανακτισμένο "γιατί"!
Σ' ενός νεκρού βρήκα στο φυλλάδιό του στίχους του Σολωμού για τον έρωτα. Το απόγευμα βρήκα μια πίπα και κάπινιζα διαρκώς ένα βαρύ και θαυμάσιο αλβανικό καπνό και ήπια καμπόσο κονιάκ μαζί με τον Α. Το βράδυ κοιμήθηκα στριμωγμένος με το συνάδελφο Δ. Πού να κοιμηθώ όμως μες τα βράχια; Όλο κάπνιζα και θυμόμουν το σπίτι μου, το χωριό μου, τις γυναίκες, μια αυριανή κοινωνία...
2 Δεκεμβρίου 1940
Ξυπνώ και αγναντεύω έξω το χιόνι μιας σπιθαμής. Τι εντύπωση θα μου έκανε άλλοτε το χιόνι! Θυμάμαι τις αξέχαστες μέρες που πέρασα ως φοιτητής μες την Αθήνα σαν χιόνιζε. Τρεκλίζοντας, σηκώθηκα και πήγαμε στη συγκέντρωση αξιωματικών, όπου θα ήταν και ο διοικητής του Συντάγματος. Ώς που να 'ρθει διασκεδάζαμε λίγο μεταξύ μας και ακούσαμε τις ξεκάρφωτες κουβέντες του Μ.
Μας αποζημίωσε όμως ο διοικητής που έκανε σταράτη κριτική της δράσεως της Μονάδος μας. Είναι αλήθεια θετικό μυαλό και άνθρωπος σώφρων και ικανότατος. Οι παρατηρήσεις του σχεδόν όλες είχαν περάσει από το μυαλό μου. Το μεσημέρι έφαγα ανεπιφυλάκτως μπακαλιάρο με κρεμμυδάκια. Οι φαντάροι μας υποφέρουν σήμερα από κουραμάνα, αλάτι γιόκ, ψείρες άφθονες, η αποφθειρίαση με τους κλιβάνους Richard (!) είχε διακοπεί με τη μετακόμιση και σήμερα ξανάρχισε.
Χωρίς φόβο έφαγα σοκολάτα, μπύρα, πίτα με κρεμμύδια, ούζο. Το βράδυ η παλιοκοιλιά πήγαινε καλύτερα. Το απόγευμα είχα ευχάριστες εκπλήξεις. Πιθανότατα με αποσπούν στο 3ο Τάγμα (όπου οι γιατροί τα μούσκεψαν). Λυπάμαι που θ' αφήσω την καλή μου συντροφιά, αλλά δεν θα 'χω αυτόν τον ανισόρροπο. Ύστερα ήρθε ο δάσκαλος, ο φίλτατος Μιχάλης Π. από την Καλλιθέα, που υπηρετεί στο 33ο Σύνταγμα μαζί με τον συνάδελφο Κουλόπουλο από τη Θουρία. Περάσαμε δύο ώρες ευχάριστα και ανασκοπήσαμε τα πολεμικά γεγονότα και τις μέλλουσες επιχειρήσεις.
Το Σύνταγμά μας ετοιμάζεται καθ' όλα διότι πιθανόν (δεν πιστεύω) να ξαναπάμε εμπρός και σε μέρη που η οχύρωση των Ιταλών θα είναι σοβαρότερη, γιατί μόνο η γραμμή του Ελβασάν τους προασπίζει ακόμη επειδή είναι μειονεκτική η θέση του εδάφους γι' αυτούς εν σχέσει με το Μέτωπο που συνεχώς στενεύει. Μια και πήραμε το βάφτισμα θα το υποστούμε, δίχως πολύ στενοχώρια, σε νέες μάχες με τα χιόνια. Το βράδυ μακαρόνια, κριθαρίσιον καφέ και... στυπτικά.
17 Ιανουαρίου 1941
Το σημερινό μου μαρτύριο είναι τρανότερο. Το 52 Σύνταγμα, που διελύθη προς
συμπλήρωσιν άλλων μονάδων, μου παρουσίασε άφθονους ασθενείς, σωστά ερείπια και ράκη ανθρώπων. Ξεκαθάρισα μερικούς για το νοσοκομείο και άλλους έστειλα να πολεμήσουν στο 90 ή να παρακολουθούνται στο 33 και 28. Με νευρίασαν όμως και κάτι τύποι που φάνηκα σκληρός. Αλλά μου βγήκε το λάδι για τη διακομιδή τους με ζώα και φορεία.
Ευτυχώς που έφτασαν 300 αιχμάλωτοι και μας βοήθησαν στη διακομιδή. Μ' έκαναν να θυμηθώ παρόμοιες σκηνές στα υψώματα του Ιβάν και ιδίως μια που την είχα ξεχάσει. Ένας Ιταλός, αφού γλίτωσε τον χάρο κρυμμένος κάπου, αντελήφθη έναν τραυματία Έλληνα και τον μετέφερε σε μας παραδοθείς. (Τον αντάμωσα που τον πήγαινε και μου 'ρθε να τον φιλήσω, κατά τα λεγόμενα του φαντάρου μας).
Το βράδυ αργά πρόκειται να μεταφερθούν 600 αιχμάλωτοι με έναν συνταγματάρχη. Το 33ον προχωρεί αριστερά ενώ το 90όν, παρ' όλες τις θυσίες, είναι ακατάβλητο. Επίσης έχουμε και αρκετούς αυτομόλους. Έτσι άρχισε η νέα αρχιστρατηγία του Καμπαλέρο.
Το απόγευμα είχα και έναν λιποτάκτη νεκρό από την πείνα και το κρύο και το ξενύχτι, που τον έφερε εδώ η Στρατονομία! Είδα και έναν τραυματία από το νησί Σιαπέρα, που με θυμήθηκε από την παρέα με τον Κώστα Σπηλιόπουλο.
Κατά τας 10 φέρουν έναν παγόπληκτο ψυχορραγούντα. Παρά την επίμονη τεχνητή αναπνοή πέθανε. Συνεχίσαμε ένα ψιλό ποκεράκι μέχρι που κέρδισα 50 δρχ. Ύπνο δεν ευχαριστιέμαι διόλου, γιατί κρυώνω σ' αυτό το παλιόσπιτο, που στάζει και ανεμίζει. Όλη την ημέρα το γύριζε από βροχή σε χιόνι και χαλάζι.
2 Μαρτίου 1941
Και σήμερα η άνοιξη μίλησε μέσα μας και είναι αποκριά! Τίποτε το σοβαρό στο Μέτωπο και σε αεροπορική δράση. Όλη την ημέρα γύριζα 'δώ και 'κεί ως ότου βράδιασε, που πήγα στον ασύρματο. Με το φίλο Φάβη είμαστε μόνοι που βλέπαμε τα πράγματα στη φυσική τους εξέλιξη. Οι ειδήσεις περιοριζόντουσαν στο αλληλοβρίσιμο και στην προπαγάνδα.Οι Γερμανοί μπαίνουν σ' όλες τις πόλεις της Βουλγαρίας που γίνεται βορά στην πολεμική μηχανή των Γερμανών -ύστερα 'πό τη Ρουμανία. Οι Βούλγαροι κυβερνήτες έσκασαν το παραμύθι, όπως και στον άλλον πόλεμο, μη υπολογίζοντες διόλου τον λαό τους! Και έτσι μένει να περιμένουμε την τουρκική στάση.
Η Μεραρχία μας κοντεύει να αντικατασταθεί εντελώς - δύο ήδη Συντάγματα και νέες δυνάμεις μάς έρχονται συνεχώς. Το ιταλικό πυροβολικό δεν παύει να ενοχλεί στον εφοδιασμό μας -σήμερα το βράδυ τρεις νεκροί και έξι τραυματίαι.
Στον ασύρματο άκουσα ρωσικές μπαλαλάικες, ύστερα και πλάκες και ύστερα με τα παιδιά στήσαμε αποκριάτικα τραγουδάκια. Τέλος μπήκε και ο Τσιτσάνης στα κέφια και άρχισε τα δικά του νέα σερέτικα. Πριν φύγω άκουσα και τον χαριτωμένο ανθυπολοχαγό του Μηχανικού, που έχουμε καλά γνωρισθεί, να διηγείται τριχοειδώς ερωτικές κατακτήσεις άλλοτε και να τραγουδάει φάλτσα ελληνικά τραγούδια. Είχε κάνει σήμερα το ντους του και το μανικιούρ -καλέ άντες!
Φεύγοντας από εκεί τράβηξα με τον Ζαχ. Ζ. για μια επίσκεψη στο παρατηρητήριο
(γαστρικός ίλιγγος ενός ταγματάρχη). Εκεί γνωριστήκαμε και με τον Βυτινιώτη
ταγματάρχη Πυροβολικού Μπαμπίλη και τον λοχαγό Σιόπουλο (μιλήσαμε για τον Γ. Οικ.) και ήπιαμε γάλα! μαυροδάφνη! τσιγάρα και καφέ με τυρί φέτα! Στο σπίτι έφτασα μεσάνυχτα -τα παιδιά δεν είχαν καλοπέσει γιατί είχαν άξαφνο αποκριάτικο γλέντι. Έπεσα για ύπνο, ενώ ο Μητσάρας συνέχιζε την ψειροκτονία από δύο ώρες! Και εγώ με τον Φώκο τρώγαμε το κορμί μας από την ψώρα.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου