Φαίνεται πως πολλοί δεν χώνευαν τον Επίκουρο, για να γραφτεί εκείνο το
« ὕστατος αὖ φυσικῶν καὶ κύντατος, ἐκ Σάμου ἐλθὼν
γραμμοδιδασκαλίδης, ἀναγωγότατος ζωόντων.» από τον Τίμωνα.
Μαζί στην φιλοσοφική αναζήτηση, συνεπικουρείτο απ’τα τρία αδέλφια του, τον Νεοκλή, τον Χαιρέδημο και τον Αριστόβουλο
Γιατί όμως τόση αντιδικία αλήθεια για τον Επίκουρο; Γιατί τόσες και τόσες αρνητικές φωνές, δεν το καταλαβαίνω. Γεννούσαν οι φιλόσοφοι τόσο πάθος και αντιζηλία; ΄Ετσι φαίνεται.
Από τα δώδεκά του άρχισε την φιλοσοφία και στα τριανταδύο εδιδασκε πλέον δημόσια τες δικές του αρχές και θεωρίες.
Δεν άρχιζε τις επιστολές του με το Χαίρειν. αλλά με το Ευ πράττειν και Σπουδαίως ζειν
Ἐγεννήθη δέ, φησὶν Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς ἐνάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Σωσιγένους ἄρχοντος μηνὸς Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν ὕστερον τῆς Πλάτωνος τελευτῆς ἑπτά.
Τελευτῆσαι δ' αὐτὸν λίθῳ τῶν οὔρων ἐπισχεθέντων, ὥς φησι καὶ Ἕρμαρχος ἐν ἐπιστολαῖς, ἡμέρας νοσήσαντα τετταρεσκαίδεκα. « Ὅτε καί φησιν Ἕρμιππος ἐμβάντα αὐτὸν εἰς πύελον χαλκῆν κεκραμένην ὕδατι θερμῷ καὶ αἰτήσαντα ἄκρατον ῥοφῆσαι·
Τα είχαν μαζί του γιατί ερωτοτροπούσε με τις εταίρες και γιατί σε ορισμένους υπήρξε υπερβολικός στα εγκώμιά του και άγγιζε τα όρια της κολακείας.
Στο Περί Τέλους ( fg. 67 Us.) γράφει Ο Επίκουρος:
Οὐ γὰρ ἔγωγε ἔχω τί νοήσω τἀγαθόν, ἀφαιρῶν μὲν τὰς διὰ χυλῶν ἡδονάς, ἀφαιρῶν δὲ τὰς δι' ἀφροδισίων καὶ τὰς δι' ἀκροαμάτων καὶ τὰς διὰ μορφῆς
Και ο Επίκουρος έλεγε διάφορα για όλους μηδενός εξαιρουμένου, για τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ηράκλειτο, τον Πρωταγόρα τον Δημόκριτον, τους διαλεκτικούς τους κυνικούς τον Αντιδωρον……
Φαίνεται πως τότε υπήρχε πραγματικός πόλεμος ανάμεσα στους διάφορους στοχαστές….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου