ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΝΑΤΑ ΚΡΑΣΙ ΜΕΣ ΤΑΝΘΙΣΜΕΝΑ ΔΕΝΤΡΑ
Μέσ τ'ανθισμένα δέντρα, κάθομαι και πίνω μόνος μου
καλό κρασί απ'την κανάτα , δίχως κανένα φίλο συντροφιά,
Καθώς το φεγγάρι ψηλά με κυτάζει
πίνω στην υγειά του, στην αιθέρια λάμψη του.
σηκώνοντας ψηλά το ποτήρι μου,
και νά η σκιά μου, κι είμαστε τρεις τώρα
αν και το φεγγάρι δεν μου κάνει το χατήρι να πιει μαζί μου
αυτή μονάχα μ'ακολουθεί κάνοντας ό,τι κάνω ,
Απόψε είμαστε όλοι φίλοι, εγώ, το φεγγάρι, η σκιά μου
ας ταιριαξουμε το ρυθμό μ'αυτόν της άνοιξης
Τραγουδώ, χορεύω και το φεγγάρι ταλαντεύεται άγρια στον ουρανό
η σκιά μου σηκώθηκε κι αυτή και χορεύει παράξενα
Ας γλεντήσουμε ενόσω είμαστε ξύπνιοι
μετά η γλυκειά μέθη θα μας χωρίσει
Ας ευχηθούμε νάμαστε πάντοτε μαζί
σε μια φιλία άγνωστη μες τους ανθρώπους,
να συναντιώμαστε για πάντα και να χαιρόμαστε
μέσα στους άπειρους γαλαξίες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου