Στον Ουάγκ Λούν
΄Ελυνα το παλαμάρι κι έφευγα, σένα μικρό σαπιοκάραβο επάνω
μα πήρε τ'αυτί μου κρότους και μουσικές στην όχθη
΄Ησουν εσύ κι οι φίλοι σου που μ'αποχαιρετούσατε τιμής ένεκεν
Η Λίμνη με τους Ανθούς των Ροδακίνων, έχει βάθος χίλιες οργιές
μα το βάθος της δεν φτάνει εκείνο της αγάπης σου, Ουάγκ Λούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου