hiroshige |
Ματαιότητα
Περαστικός διαβάτης ο άνθρωπος
κι αυτός που πέθανε,πηγαίνει τελικά στο σπίτι του
ανάμεσα στη γή και τον ουρανό, η ζωή, ένα ταξίδι γρήγορο
΄Επειτ' αλοίμονο, σκόνη γενεές των γενεών
Επάνω στο φεγγάρι, μάταια ο λαγός, κτυπά το βότανο
της αθανασίας
Το Fu-sang, το ιερό δέντρο που αψηφούσε το θάνατο
έγινε προσάναμμα στο νέο καιρό.
Καθώς διαβαίνουμε στην άλλη όχθη, τα κόκκαλα λευκάζουν σιωπηλά,
ενώ τα πράσινα πεύκα βυθίζονται στον ερχομό της άνοιξης.
Ρίχνω το βλέμμα πίσω, τίποτα
Ρίχνω το βλέμμα μπροστά , στενάζω,
Σαν τι ναξίζει τάχατες μες στη ζωή ετούτη,
που μοιάζει με ατμό που τον παίρνει ο άνεμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου