Δημοφιλείς αναρτήσεις

Προς Αναγνώστη Καλωσόρισμα και μια εξήγηση

Αγαπητέ αναγνώστη, καλώς όρισες στα μέρη μας, μπορείς να ξεκουραστείς λίγο εδώ, δεν έχουμε θέματα που λειτουργούν σαν ενοχλητικές μυίγες, εδώ θα βρεις κάποια κείμενα ποίησης ή πεζά, κείμενα φιλοσοφίας, αρχαίου ελληνικού λόγου, κείμενα γραμμένα στις πιο γνωστές ευρωπαϊκές γλώσσες, (μια καλή μετάφραση εκ μέρους σου θα ήταν ευπρόσδεκτη) που μου έκαναν εντύπωση, αν κι εσύ βρεις κάτι, πολύ ευχαρίστως θα το δημοσιεύσω αν είναι κοντά σ'αυτά που αποτελούν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυτού του μπλόγκ. Επίσης η Τέχνη αποτελεί κεντρική θέση όσον αφορά στις δημοσιεύσεις αυτού του ιστότοπου, αφού η πρωταρχική μου ενασχόληση από εκεί ξεκινά κι' εκεί καταλήγει. Φανατικά πράγματα μην φέρεις εδώ, δεν είναι αυτός ο τόπος, φτηνές δημαγωγίες επίσης εξαιρούνται, σκέψεις δικές σου, γνήσιες, προβληματισμούς δικούς σου, πολύ ευχαρίστως, ανακύκλωση εκείνου του χαώδους, όπου σεύρω κι όπου μεύρεις, δεν το θέλω. Οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους. Εύχομαι καλή ανάγνωση.

σημ: κάθε κείμενο μπορεί να αναδημοσιευτεί ελεύθερα φτάνει να αναφέρεται οπωσδήποτε
η πηγή του, δηλ, η ονομασία του μπλόγκ μου.
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση!







Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Δυο ποιήματα του Γιώργου Μοράρη

 

 

ΤΟ ΛΟΥΤΡΟ

Μέσα στο υγρό βασίλειο του λουτρού τόλ­μησαν τ' άπειρα παιχνίδια της φαντασίας
Αυτός πέρασε μέσα της μια στοά ανατριχια­σμένη
κι αυτή τον έκλεισε με τα τρυφερά της πέταλα.
Οι αφροί σχημάτιζαν κιονόκρανα που σώ­ριαζαν κάτω από το συντριβάνι του νε­ρού.
Αλλά μόλις αθόρυβα η φθορά με τα βήμα­τα του σκόρου προχωρώντας
κατάστρεφε το πρόσωπό του.
Με την αγωνία να σώσει το αίμα του και τη συγκίνησή του.
Και έσπρωξε πίσω τη μοναξιά του να συ­ναντήσει μπροστά του τη γυναίκα.

Ω κλονισμένη σαν τριαντάφυλλο φαγωμέ­νο από την κάμπια!
Από το προσκήνιο της κρεβατοκάμαρας που παίζεται το βαλς
του υμεναίου στην ανυψωμένη αυλαία:
Πόσο μισούνται το ξέρουν από τα κουρα­σμένα τους αγκαλιάσματα
και από την αποστροφή τους για το παγω­μένο γεύμα.
Όταν καταπνίγουν το πάθος του φόνου
και αφήνουν όλη την αλήθεια τους να φα­νεί στο φόνο του πάθους τους
παραδομένοι με την πλήξη των χαδιών για το νόμιμο ζευγάρωμα.
Και αφήνουν κλειστά τα σύνορα των χει­λιών τους,
μέσα στο πένθιμο χασμουρητό της νύχτας.
Σ' αυτή τη θάλασσα των παθών θεσπέσια κύματα παραβιάζουν τον ουρανό.
Δειλοί ν' αντικρύσουν τον εαυτό τους στο μεγάλο παραλήρημα θα τον χάσουν για πάντα.
Θα χάσουν για πάντα το παιχνίδι με την αιωνιότητα

ΤΟ ΙΚΡΙΩΜΑ


Τον έβαλαν να χαιρετήσει τον δήμιό του
για να του δώσουν ρούμι να ανεβεί το ι­κρίωμα.
Κατάδικοι μοιράστηκαν τον φευγαλέο κό­σμο των πραγμάτων του.
Την πατατούκα με την εσάρπα και τα γάν­τια,
και άφησαν επίτηδες ξεχασμένο το μαντήλι
να του σκεπάσουν τα μάτια.
Αυτή η φιλία δεν αναγνώρισε την αξία στο δώρο
μόνο στη χειρονομία του την πιο γενναιό­δωρη.
Τι ξεχείλισμα της πνοής σ' αυτό το ξεχείλι­σμα του ποτού
σ' αυτό το κύμα του λυγμού
Που η μάνα του τον ξέβρασε από τα φουρ­τουνιασμένα της σπλάχνα.
Ανάμεσα στους ουρανούς του παρόντος και του παρελθόντος
οδοιπορώντας σαν άστρο
που το παράσερναν θλιμμένοι άνεμοι σε λοφοσειρές από σύγνεφο.
Αποχαιρετώντας τη στιγμή που χάθηκε μέ­σα στην άχρονη αιωνιότητα.


(Δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Πολιτιστική, τ. 14-15, σελ. 78)

Δεν υπάρχουν σχόλια: