ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

ΠΙΚΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

 

Σιγά σιγά ξεχνάμε τις λέξεις της παιδικής μας ηλικίας.φεύγουνε και πάνε σε χαμηλά αμπάρια της μνήμης.δεν καταστρέφονται τελείως απ΄τη λήθη.με την πρώτη ευκαιρία ανασύρονται,με το πρώτο συναπάντημα επιστρέφουν.όμως από μόνες τους αποσύρονται.αυτό είναι φυσιολογικό.διότι η γλώσσα δεν είναι μια λειτουργία από μόνη της.είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον άλλο,συνδυάζεται και ζωντανεύει εν τη ομιλία,εν τη συναντήσει, στην ομάδα ζει και αναπτύσσεαι, κι όταν τα πράματα αλλάζουν, αποσύρονται λέξεις, υποχωρούν,δίνουν τη θέση τους σε άλλες,σβύνουν, ανανεώνονται,συμμορφώνονται με τα νέα δοδομένα.το λεξιλόγιο σήμερα των παιδιών άλλαξε σε σχέση με το παλιό.εξ΄άλλου σήμερα η εικόνα παρίσφρυσε και εκτόπισε τον λόγο σε πολλές περιπτώσεις. Το μυαλό των παιδιών πλέον ελέγχεται, κυοφορείται η νέα γενεά των ηλιθίων,των υπάκουων ατόμων,των καταναλωτικών όντων της σημερινής ακραίας καπιταλιστικής ιδεολογίας.