 |
Μια καινοτόμος θεώρηση του δρα, Ryke Geerd Hamer |
ΚΑΠΝΙΣΜΑ και ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Η "κλασική ιατρική σχολή", ισχυρίζεται διαρκώς πως ο καρκίνος του πνεύμονα προέρχεται από το κάπνισμα. Όποιος δεν το πιστεύει αυτό θεωρείται ως "μη σοβαρός". Αυτό το ιατρικό δόγμα ισχύει μέχρι τώρα ως αδιαμφισβήτητο για την πλειοψηφία των ιατρών, ώστε εκ των προτέρων να θεωρείται λανθασμένο και μη συζητήσιμο, οτιδήποτε μπορεί να προκαλεί ερωτήματα σχετικά με αυτό το δόγμα.
Η υπόθεση πως όλοι οι όγκοι στους πνεύμονες πρέπει να έχουν σχέση με το κάπνισμα, που διαπιστώθηκε εξ ολοκλήρου και μόνο σε πειράματα με ζώα, βασίζεται πάντοτε πάνω στις ίδιες αρχές, οι οποίες θεωρούνται γενικότερα ως δεσμευτικές.
Μία από αυτές ήταν το γεγονός πως από τα πειράματα με τα ζώα αφαίρεσαν εξ αρχής την παράμετρο της ψυχής του ζώου σαν να μην υπάρχει καθόλου. Αφαίρεσαν δηλαδή την ψυχή, τον τρόπο συμπεριφοράς ή ψυχικής αντίδρασης ή ότι τέλος πάντων μας επιτρέπουν οι θεολόγοι να συνδέουμε ως χαρακτηρισμό για αυτό το Κάτι που υπάρχει στο ζώο και που αντιστοιχεί στην ανθρώπινη ψυχή καθιστώντας το ικανό να εμφανίζει ψυχικά συναισθήματα, και εμπειρίες όπως: χαρά, θλίψη, προδοσία, θυμό, απογοήτευση.
Φρικτές ιδέες μιας πρωτόγονης θεώρησης του κόσμου, όπου η "ασθένεια" είναι κάτι κακό, μη φυσικό, όπου τα ζώα δεν μπορεί να έχουν ψυχή, αλλά αποτελούν μονάχα προϊόντα κρέατος ή γούνας και όπου ο κάθε ένας μπορεί να καταστρέφει τον κόσμο κατά βούληση.
Εάν επιθυμεί κανέις να συγκρίνει την ψυχή των ζώων με την ανθρώπινη, θα πρέπει να φανταστούμε πως στο μεγάλο μας κομπιούτερ, τον εγκέφαλο, υπάρχουν κωδικοποιημένες πολλών ειδών συγκρούσεις που σχετίζονται με διάφορες καταστάσεις της ζωής. Όσο επιμελώς και να προπονούμαστε, στο να παραβλέψουμε τον κώδικα του εγκεφάλου μας, πρακτικά κάθε μας αίσθηση, διαπίστωση και ενέργεια φέρει αποφασιστικά τη 'σφραγίδα' αυτού του κώδικα συμπεριφοράς. Μπορεί να μοιάζει βέβαια η κωδική-συμπεριφορά ανθρώπων και ζώων, ωστόσο κάθε είδος έχει το δικό της πολύ ειδικό κώδικα.
Πρόκειται για ένα κοσμικό-συμπαντικό σύστημα, όπου το κάθε είδος τελικά σχετίζεται με κάποιο τρόπο με όλα τα άλλα είδη, ακόμη και αν περιορίζεται για παράδειγμα στην αίσθηση κινδύνου. Μία γάτα για παράδειγμα δεν θα έτρεχε ποτέ να φύγει φοβούμενη μια αγελάδα ή έναν ελέφαντα, ωστόσο φεύγει αμέσως μόλις δει ένα σκύλο από μακρυά. Έτσι κάθε είδος ζώου, όπως και η ανθρώπινη φυλή, στα εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης τους έχουν μάθει να εκπαιδεύονται στον "κώδικα συμπεριφοράς" τους. Ένα ελάφι για παράδειγμα θα συμπεριφέρεται πάντοτε σύμφωνα με τον εγκεφαλικό-κωδικό του και να προστατεύει την περιοχή του, ακόμη και πολύ πριν να δει ένα άλλο ελάφι. Η συμπεριφορά αυτή είναι μέσα στον κώδικα του.
Στα φρικτά πειράματα με τα ζώα θεωρείται ως δεδομένο πως ο καπνός των τσιγάρων δρα "τοπικά" και πως γι' αυτό το λόγο δεν χρειάζεται να λαμβάνει κανείς υπ' όψη την ψυχή του ζώου.
Αυτό είναι φυσικό αφού ο καπνός δεν διεγείρει καθόλου τα χάμστερ, διότι δεν τα πειράζει συνήθως στον φυσικό χώρο όπου ζουν. Ζεί συνήθως σε υπόγειες κοιλότητες κάτω από το έδαφος και δεν έχει αναπτύξει κανένα κωδικό πανικού για τον καπνό. Αυτό που αναζητούσαν λοιπόν, τα καρκινώματα βρόγχων ,δεν μπόρεσαν να τα βρουν. Μετά από αυτό το αποτέλεσαμ και με βάση τα κριτήρια που ισχύουν στη σημερινή ιατρική, θα έπρεπε να είχε λήξει η συζήτηση περί σχέσης μεταξύ καπνού και καρκίνου με το αποτέλεσμα: το κάπνισμα τσιγάρου δεν προκαλεί καρκίνο.
Όμως το αποτέλεσμα αποσιωπήθηκε ή έγινε 'σχετικό': 'καπνίζοντας' εργαστηριακά ποντίκια (απογόνους των συνηθισμένων σπιτικών ποντικιών) με καπνό τσιγάρου, βρηκαν σε μερικά από αυτά όζους στους πνέυμονες, δηλαδή καρκίνωμα Alveolar, το οποίο εμφανίζουν τόσο οι άνθρωποι όσο και τα ζώα όταν έρθουν αντιμέτωποι με το φόβο του θανάτου.
Είναι φυσικά γνωστό από παλαιότερες εποχές πως αν καμία φορά έπιανε φωτιά μια σοφίτα πως όλα τα ποντίκια έτρεχαν αστραπιαία έξω από το σπίτι πολύ πριν κανείς καταλάβει ο,τιδήποτε. Τα σπιτικά ποντίκια πανικοβάλλονται με το παραμικρό ίχνος καπνού και δραπετεύουν, διότι δεν έχουν απλώς μια ενισχυμένη ικανότητα όσφρησης, αλλά και ένα γενετήσιο κώδικα πανικού έναντι του καπνού. Προσωπικά το ονομάζω τούτο "εγκεφαλικό κώδικα συμπεριφοράς". Σύμφωνα με αυτό τον αρχαιότατο κώδικα θα κάναμε αμέτρητα πράγματα σωστά από τη φύση μας, από απλή διαίσθηση, σαν σε όνειρο αυθόρμητα, εάν δεν μας είχε αλλοιώσει ο λεγόμενος πολιτισμός, φέρνοντας μας σε αυτή την "αφύσικη" κατάσταση. Στα σπιτικά ποντίκια λοιπόν μπορεί να προκαλέσει κανείς καρκινικούς όζους στους πνεύμονες μέσω του καπνού, διότι αυτοί προκαλούνται από τρομερό φόβο.
Τότε είπαν, καλά, "το κάπνισμα μπορεί να μην προκαλεί καρκίνο στους βρόγχους αλλά προκαλεί στους πνεύμονες". Από τότε έπαψαν να αναφέρονται σε καρκίνο των βρόγχων εξαιτίας του καπνίσματος και αναφέρουν μόνο καρκίνο των πνευμόνων. Το καρκίνωμα των βρόγχων άλλαξε απλά ετικέτα και έγινε καρκίνος του πνεύμονα απλά επειδή ήθελαν οπωσδήποτε να αποδείξουν πως το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο.Πριν μερικά χρόνια, μια ακόμη, υποτίθεται πολύ 'σοβαρή' μελέτη φρόντισε για μεγάλη αναστάτωση. Η φορμαλδεϋδη,(χημ. ένωση HCHO- γνωστό και ως μηρμιγκικό οξύ, που είναι ένα άχρωμο με έντονη οσμή αέριο διαλυτό σε νερό και αλκοόλ, γνωστό επίσης και σαν υγρό διάλυμμα φορμόλης) υποτίθεται πως προκάλεσε καρκίνο σε αρουραίους.
Σε κανονικές συνθήκες οι αρουραίοι αποφεύγουν από χιλιόμετρα ακόμη και το απλό διάλυμμα φορμόλης που χρησιμοποιείται στον καθαρισμό των χειρουργείων, επειδή δεν το αντέχουν. Οι έξυπνοι ερευνητές λοιπόν χρησιμοποίησαν αυτή την αποστροφή και εξέθεσαν τα κακόμοιρα τα ζώα σε χιλιαπλάσιας συγκέντρωσης φορμόλη (άκουσον άκουσον), κάνοντας καθημερινά ένεση στη μύτη των ζώων με αυτής της υψηλής συγκέντρωσης υλικό! Τα άμοιρα τα ζωάκια καθημερινά βίωναν επαναλαμβανόμενο DHS . (DHS=Dirk-Hamer-Syndrom, Σύνδρομο Ντιρκ-Ηάμερ. Πρόκειται για μία πολύ σοβαρή, ιδιαίτερα οξεία και απομονωμένη συγκρουσιακή κατάσταση σοκ, ταυτόχρονα ή σχεδόν ταυτόχρονα σε τρία επίπεδα: την ψυχή, τον εγκέφαλο και το συγκεκριμένο όργανο)
Μετά από ένα διάστημα 'λυτρώθηκαν' τα ζώα και εξέτασαν τη μύτη τους κάτω από μικροσκόπιο. Το αποτέλεσμα έλεγε: καρκίνος του ρινικού βλεννογόνου! Συμπέρασμα: η φορμαλδεϋδη προκαλεί καρκίνο.
Πάντοτε, όταν για εβδομάδες ή μήνες τυραννά κανείς ένα ζώο στο ίδιο σημείο (το σημείο όπου προκλήθηκε το αρχικό οδυνηρό DHS και συνεχίζει με επαναλαμβανόμενα DHS), μπορεί να προκαλέσει στο άμοιρο ζώο καρκίνο σύμφωνα με τον σιδηρούν κανόνα του καρκίνου.
Φρικτές ιδέες μιας πρωτόγονης θεώρησης του κόσμου, όπου η "ασθένεια" είναι κάτι κακό, μη φυσικό, όπου τα ζώα δεν μπορεί να έχουν ψυχή, αλλά αποτελούν μονάχα προϊόντα κρέατος ή γούνας και όπου ο κάθε ένας μπορεί να καταστρέφει τον κόσμο κατά βούληση.
Εάν επιθυμεί κανέις να συγκρίνει την ψυχή των ζώων με την ανθρώπινη, θα πρέπει να φανταστούμε πως στο μεγάλο μας κομπιούτερ, τον εγκέφαλο, υπάρχουν κωδικοποιημένες πολλών ειδών συγκρούσεις που σχετίζονται με διάφορες καταστάσεις της ζωής. Όσο επιμελώς και να προπονούμαστε, στο να παραβλέψουμε τον κώδικα του εγκεφάλου μας, πρακτικά κάθε μας αίσθηση, διαπίστωση και ενέργεια φέρει αποφασιστικά τη 'σφραγίδα' αυτού του κώδικα συμπεριφοράς. Μπορεί να μοιάζει βέβαια η κωδική-συμπεριφορά ανθρώπων και ζώων, ωστόσο κάθε είδος έχει το δικό της πολύ ειδικό κώδικα.
Πρόκειται για ένα κοσμικό-συμπαντικό σύστημα, όπου το κάθε είδος τελικά σχετίζεται με κάποιο τρόπο με όλα τα άλλα είδη, ακόμη και αν περιορίζεται για παράδειγμα στην αίσθηση κινδύνου. Μία γάτα για παράδειγμα δεν θα έτρεχε ποτέ να φύγει φοβούμενη μια αγελάδα ή έναν ελέφαντα, ωστόσο φεύγει αμέσως μόλις δει ένα σκύλο από μακρυά. Έτσι κάθε είδος ζώου, όπως και η ανθρώπινη φυλή, στα εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης τους έχουν μάθει να εκπαιδεύονται στον "κώδικα συμπεριφοράς" τους. Ένα ελάφι για παράδειγμα θα συμπεριφέρεται πάντοτε σύμφωνα με τον εγκεφαλικό-κωδικό του και να προστατεύει την περιοχή του, ακόμη και πολύ πριν να δει ένα άλλο ελάφι. Η συμπεριφορά αυτή είναι μέσα στον κώδικα του.
Στα φρικτά πειράματα με τα ζώα θεωρείται ως δεδομένο πως ο καπνός των τσιγάρων δρα "τοπικά" και πως γι' αυτό το λόγο δεν χρειάζεται να λαμβάνει κανείς υπ' όψη την ψυχή του ζώου.
,
Έτσι για παράδειγμα σε ένα μεγάλο μακροχρόνιο πείραμα εξέθεσαν χιλιάδες 'χρυσαφιά' χάμστερ σε χώρους γεμάτους καπνό τσιγάρου, ενώ διατηρούσαν μια σειρά ζώων (ως μέτρο σύγκρισης) τα οποία δεν έρχοταν σε επαφή με τον καπνό. Διαπίστωσαν μάλιστα πως κανένα ζώο δεν εμφάνισε καρκίνωμα στους βρόγχους ή καρκινικά οζίδια στους πνεύμονες (Alveolar-Adeno-Ca) και πως τα χάμστερ που είχαν εκτεθεί στον καπνό έζησαν αποδεδειγμένα περισσότερο χρόνο (!) σε σχέση με αυτά που δεν τα είχαν "καπνίσει" και λειτουργούσαν ως μέτρο σύγκρισης. Αυτό είναι φυσικό αφού ο καπνός δεν διεγείρει καθόλου τα χάμστερ, διότι δεν τα πειράζει συνήθως στον φυσικό χώρο όπου ζουν. Ζεί συνήθως σε υπόγειες κοιλότητες κάτω από το έδαφος και δεν έχει αναπτύξει κανένα κωδικό πανικού για τον καπνό. Αυτό που αναζητούσαν λοιπόν, τα καρκινώματα βρόγχων ,δεν μπόρεσαν να τα βρουν. Μετά από αυτό το αποτέλεσαμ και με βάση τα κριτήρια που ισχύουν στη σημερινή ιατρική, θα έπρεπε να είχε λήξει η συζήτηση περί σχέσης μεταξύ καπνού και καρκίνου με το αποτέλεσμα: το κάπνισμα τσιγάρου δεν προκαλεί καρκίνο.
Όμως το αποτέλεσμα αποσιωπήθηκε ή έγινε 'σχετικό': 'καπνίζοντας' εργαστηριακά ποντίκια (απογόνους των συνηθισμένων σπιτικών ποντικιών) με καπνό τσιγάρου, βρηκαν σε μερικά από αυτά όζους στους πνέυμονες, δηλαδή καρκίνωμα Alveolar, το οποίο εμφανίζουν τόσο οι άνθρωποι όσο και τα ζώα όταν έρθουν αντιμέτωποι με το φόβο του θανάτου.
Είναι φυσικά γνωστό από παλαιότερες εποχές πως αν καμία φορά έπιανε φωτιά μια σοφίτα πως όλα τα ποντίκια έτρεχαν αστραπιαία έξω από το σπίτι πολύ πριν κανείς καταλάβει ο,τιδήποτε. Τα σπιτικά ποντίκια πανικοβάλλονται με το παραμικρό ίχνος καπνού και δραπετεύουν, διότι δεν έχουν απλώς μια ενισχυμένη ικανότητα όσφρησης, αλλά και ένα γενετήσιο κώδικα πανικού έναντι του καπνού. Προσωπικά το ονομάζω τούτο "εγκεφαλικό κώδικα συμπεριφοράς". Σύμφωνα με αυτό τον αρχαιότατο κώδικα θα κάναμε αμέτρητα πράγματα σωστά από τη φύση μας, από απλή διαίσθηση, σαν σε όνειρο αυθόρμητα, εάν δεν μας είχε αλλοιώσει ο λεγόμενος πολιτισμός, φέρνοντας μας σε αυτή την "αφύσικη" κατάσταση. Στα σπιτικά ποντίκια λοιπόν μπορεί να προκαλέσει κανείς καρκινικούς όζους στους πνεύμονες μέσω του καπνού, διότι αυτοί προκαλούνται από τρομερό φόβο.
Τότε είπαν, καλά, "το κάπνισμα μπορεί να μην προκαλεί καρκίνο στους βρόγχους αλλά προκαλεί στους πνεύμονες". Από τότε έπαψαν να αναφέρονται σε καρκίνο των βρόγχων εξαιτίας του καπνίσματος και αναφέρουν μόνο καρκίνο των πνευμόνων. Το καρκίνωμα των βρόγχων άλλαξε απλά ετικέτα και έγινε καρκίνος του πνεύμονα απλά επειδή ήθελαν οπωσδήποτε να αποδείξουν πως το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο.Πριν μερικά χρόνια, μια ακόμη, υποτίθεται πολύ 'σοβαρή' μελέτη φρόντισε για μεγάλη αναστάτωση. Η φορμαλδεϋδη,(χημ. ένωση HCHO- γνωστό και ως μηρμιγκικό οξύ, που είναι ένα άχρωμο με έντονη οσμή αέριο διαλυτό σε νερό και αλκοόλ, γνωστό επίσης και σαν υγρό διάλυμμα φορμόλης) υποτίθεται πως προκάλεσε καρκίνο σε αρουραίους.
Σε κανονικές συνθήκες οι αρουραίοι αποφεύγουν από χιλιόμετρα ακόμη και το απλό διάλυμμα φορμόλης που χρησιμοποιείται στον καθαρισμό των χειρουργείων, επειδή δεν το αντέχουν. Οι έξυπνοι ερευνητές λοιπόν χρησιμοποίησαν αυτή την αποστροφή και εξέθεσαν τα κακόμοιρα τα ζώα σε χιλιαπλάσιας συγκέντρωσης φορμόλη (άκουσον άκουσον), κάνοντας καθημερινά ένεση στη μύτη των ζώων με αυτής της υψηλής συγκέντρωσης υλικό! Τα άμοιρα τα ζωάκια καθημερινά βίωναν επαναλαμβανόμενο DHS . (DHS=Dirk-Hamer-Syndrom, Σύνδρομο Ντιρκ-Ηάμερ. Πρόκειται για μία πολύ σοβαρή, ιδιαίτερα οξεία και απομονωμένη συγκρουσιακή κατάσταση σοκ, ταυτόχρονα ή σχεδόν ταυτόχρονα σε τρία επίπεδα: την ψυχή, τον εγκέφαλο και το συγκεκριμένο όργανο)
Μετά από ένα διάστημα 'λυτρώθηκαν' τα ζώα και εξέτασαν τη μύτη τους κάτω από μικροσκόπιο. Το αποτέλεσμα έλεγε: καρκίνος του ρινικού βλεννογόνου! Συμπέρασμα: η φορμαλδεϋδη προκαλεί καρκίνο.
Πάντοτε, όταν για εβδομάδες ή μήνες τυραννά κανείς ένα ζώο στο ίδιο σημείο (το σημείο όπου προκλήθηκε το αρχικό οδυνηρό DHS και συνεχίζει με επαναλαμβανόμενα DHS), μπορεί να προκαλέσει στο άμοιρο ζώο καρκίνο σύμφωνα με τον σιδηρούν κανόνα του καρκίνου.
[Κανόνας: Όλες οι μορφές καρκίνου ή όμοιες με καρκίνο ασθένειες (δηλαδή όλες οι ασθένειες ουσιαστικά) προκαλούνται με ένα DNS, δηλαδή την ιδιαίτερα σοβαρή, άκρως δραματική και απομωνομένη συγκρουσιακή εμπειρία σοκ, ταυτόχρονα και στα τρία επίπεδα, ψυχή, εγκέφαλο, σώμα.]
Αντίθετα δεν μπορεί να προκαλέσει κανείς καρκίνο στα όργανα, των οποίων η νευρική σύνδεση με τον εγκέφαλο έχει κοπεί.
Στο μεταξύ κατά πολύ τρελό τρόπο σκαρφίστηκαν μια λίστα με υποτίθεται 1500 καρκινογόνες ουσίες, οι οποίες ονομάστηκαν "καρκινογόνες" μόνο μετά από τέτοιου είδους βίαια πειράματα σε ζώα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αυτές οι ουσίες είναι μη δηλητηριώδεις για εμάς, όμως δεν προκαλούν καρκίνο- τουλάχιστον όχι δίχως την παρεμβολή του εγκεφάλου.
Διότι μέχρι τώρα υπέθεταν πως ο καρκίνος είναι αποτέλεσμα των κυττάρων ενός οργάνου που έγιναν 'άγρια'. Βέβαια καρκίνος του πνεύμονα με καρκίνο του πνεύμονα δεν είναι το ίδιο, μολονότι η σχολική ιατρική τα ρίχνει όλα μέσα στο ίδιο καζάνι (- Bronchial-Ulcus-Plattenepithel-Ca - Alveolar-Adeno-Ca - Intrabronchiales-Becherzell-Adeno-Ca - Pleura-Mesotheliom - Kiemenbogengangs-Ulcera, mediastinal (sog. Non-Hodgkin-Lymphom). Η υπόθεση που επικρατεί είναι πως όλοι αυτοί οι όγκοι των πνευμόνων έχουν σχέση με το κάπνισμα, παραβλέποντας το γεγονός πως ο καπνός εισέρχεται μόνο μέσα στους βρόγχους και πρακτικά δεν φτάνει στο τμήμα των κυψελίδων.
Για τη 'σχολική-κλασική ιατρική' το όλο θέμα έχει ως εξης:
Παράδειγμα: Βοσκοί στον Καύκασο σπανίως εμφανίζουν καρκίνο. Οι βοσκοί στον Καύκασο τρώνε πολύ τυρί φέτα. Συμπέρασμα: η φέτα έχει αντικαρκινική δράση. (Δεν είναι ανέκδοτο, πρόκειται για επιστημονική εργασία του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης/Μανχαϊμ).
Το γεγονός όμως πως οι βοσκοί στον Καύκασο δεν είχαν έρθει σε καμία συγκρουσιακή κατάσταση καθόλη τη διάρκεια του έτους, δεν λήφθηκε καθόλου ως αιτία υπόψη. έτσι υπέροχα μπορεί κανείς να ψεύδεται στατιστικώς!
Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να αμφισβητήσει κανείς τις υποτιθέμενες θετικές και αρνητικές επιδράσεις σε σχέση με τον καρκίνο:
Δεν έλαβαν υπόψη ούτε το νόμο της διπλής φάσης των ασθενειών, ούτε τον κανόνα του αν είναι κανείς αριστερό- ή δεξιόχειρας και κατεπέκταση τη σχέση που συνδέει τη σύγκρουση με ειδική περιοχή του εγκεφάλου και κατά προέκταση το όργανο του σώματος το οποίο συνδέται με εκείνη την περιοχή του εγκεφάλου που πλήττεται. Επίσης δεν έλαβαν υπόψη τις σχέσεις ανάμεσα στους διάφορους κοτυλιδώνες και τους ιστολογικούς σχηματισμούς που προκύπτουν, ούτε βέβαια και τη σημαντική λειτουργία τον μικροβίων, που είναι οι βοηθοί μας.
Σύμφωνα με το οντογενετικό σύστημα σχηματισμού των όγκων και άλλων καρκινικών ισοδυνάμων, κατά την ενεργό φάση της συγκρουσιακής κατάστασης όλα τα επιθυλυακά στρώματα και βλεννογόνοι αναπτύσσουν έλκη, δηλαδή συρρίκνωση ιστών. Το ενδο-βρογχικό-καρκίνωμα επιθυλικών κυττάρων,(Intrabronchiale-Plattenepithel-Ca) ή αλλιώς καρκίνωμα των βρόγχων, ανήκει στο εξωτερικό κοτυληδώνα, ελέγχεται από τον εγκέφαλο, εμφανίζει έλκος κατά την ενεργό φάση της σύγκρουσης και αντιστοιχεί στο ψυχολογικό επίπεδο μιας σύγκρουσης που αφορά το φόβο 'περιοχής'. [„Σύγκρουση φόβου περιοχής"= ο αντίπαλος δεν έχει εμφανιστεί εντός της περιοχής, όμως υπάρχει η απειλή και αυτή είναι τόσο κοντά που μπορεί κανείς να την αγγίξει"- Hamer, 1994, Tabellenanhang].
'Φόβο περιοχής' μπορούν να αναπτύξουν όμως μόνο οι άντρες ή γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση (όπου παύουν να εργάζονται οι καθαρά θηλυκές ορμόνες/'ανδροποίηση της γυναίκας'). Καρκίνο στους βρόγχους μπορούν επίσης να εμφανίσουν όμως αριστερόχειρες νεαρές γυναίκες μαζί με μία κατάθλιψη.
(Εξαίρεση όπως πάντα η ορμονική κατάσταση, οι σχιζοειδής-σχηματισμοί, τα αντισυλληπτικά χάπια κ.α.)
Αυτό που προηγουμένως θεωρείτο ως βρογχικό καρκίνωμα, ήταν στην πραγματικότητα μια ατελεκτασία, -ένας "υπο-αερισμός"- ως επί το πλείστον παροδική, η οποία αντιπροσωπεύει ήδη το στάδιο επούλωσης του βλεννογόνου και η διόγκωση αυτή προκαλεί επίσης ισχυρό βήχα, καθώς μετατοπίζει το βρόγχο.
Το τραγικό είναι ότι σε αυτή τη φάση είναι που ανακαλύπτουν "τον καρκίνο του πνεύμονα/ των βρόγχων" στις περισσότερες περιπτώσεις (!) ή, ανάλογα με την ένταση των συγκρούσεων και τη διάρκεια, (κατά συνέπεια, τη μάζα των συγκρούσεων), θα διαγνωσθεί "μόνο" ως γρίππη, βρογχίτιδα, πνευμονία, εάν για παράδειγμα οι απαραίτητοι ιοί έχουν αρχίσει ακριβώς τη δράση τους για τη βελτιστοποίηση της φάσης θαραπείας.
Οι ιοί είναι καθαροί εργαζόμενοι δόμησης/αποκατάστασης και επεξεργάζονται αποκλειστικά τα όργανα που ελέγχονται από τον εγκεφαλικό φλοιό. Αυτοί προκαλούν σοβαρά οιδήματα και συμπληρώνουν έτσι και πάλι την ελκώδη κυτταρική απώλεια. Ως εκ τούτου, θαωρούσαμε παλιότερα το νέο σχηματισμό των κυττάρων που ξανασυμπληρώνουν το έλκος, για άκρως κακοήθεις όγκους. Οι ιοί εργάζονται όπως όλα τα μικρόβια, αλλά μόνο κατά τη φάση της επούλωσης/θεραπείας.Το φατνιακό adeno-Ca (αδενοκαρκίνωμα κυψελίδων του πνεύμονα), ανήκει επίσης στην εσωτερική στρώση κοτυλήδων, ελέγχεται από το βασικό εγκέφαλο, και έχει πάντα σαν σύγκρουση το φόβο του θανάτου. Έτσι αναπτύσσεται κατά την ενεργό φάση της σύγκρουσης και είναι στο στάδιο της επούλωσης αφαιρείται από τα μυκοβακτηρίδια - αν αυτά είναι διαθέσιμα.Με εξαίρεση πολύ λίγους ασθενείς, οι οποίοι είναι ίσως ακόμα στην ca-φάση, (καρκινική φάση) το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ασθενών βρίσκεται ήδη στο στάδιο της θεραπείας ή έχει προχωρήση ήδη παραπέρα. Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν επίσης ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο "φατνειακό αδενοκαρκίνωμα στους πνεύμωνες" ως απομεινάρι, που εκφράζει τον φόβο του θανάτου για ένα μέλος της οικογένειας (ή ζώο) που είχε ατύχημα. Τέτοια μοναχικά οζίδια ανακαλύπτονται συχνά κατά τύχη μετά από πολλά χρόνια. Οι ασθενείς αυτοί όμως, δεν είναι πλέον άρρωστοι, απλά τους έλειψε μόνο η φυματίωση κατά τη φάση της επούλωσης, διαφορετικά θα είχαν μια 'σπηλιά' και κανείς δεν θα μιλούσει για καρκινικό όγκο.Τα βακτήρια της φυματίωσης (μυκοβακτήρια) εξειδικεύονται στην εργασία εντός του γαστρεντερικού σωλήνα, όπου και υπάρχει μονίμως αέρας και αέρια, με όλα τα εξαρτήματα, κυρίως τις κυψελίδες. Από την άλλη πλευρά δεν βλέπουμε ποτέ "βρογχική φυματίωση», αν και με την πραγματική έννοια του όρου θα ήταν προφανές.Η φυματίωση ισχύει μέχρι και σήμερα, ως εχθρός του ανθρώπου και ως σχεδόν εξαφανισμένη νόσος. Αν όμως, από τη φάση της επούλωσης λείπουν τα μυκοβακτήρια της φιματίωσης τότε παραμένουν τα οζίδια. Έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν γινόταν ολοένα αυξανόμενη διάγνωση οζιδίων του πνεύμονα ως καρκίνος του πνεύμονα, που στο παρελθόν ίσχυε ως πνευμονική φυματίωση (κατά τη φάση της θεραπείας). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη "μείωση" της φυματίωσης και την αύξηση του καρκίνου του πνεύμονα...
Η ιδέα ότι το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο, είναι καθαρά υποθετική και δεν έχει αποδειχθεί ποτέ, δεν μπορεί να αποδειχτεί. Τα παραπάνω παραδείγματα θα έπρεπε να αρκούν για να καταστήσουν σαφές ότι όλα τα πειράματα που διεξάγονται σήμερα σε ζώα, είναι απλώς παράλογες βιαιότηες, επειδή σε όλες αυτές τις προσπάθειες θεωρούν τις ψυχές των ζώων ως ανύπαρκτες.
Δεν υπάρχει απολύτως κανένα αποδεικτικό στοιχείο πως οι καρκινογόνες ουσίες δρουν απευθείας στο όργανο, δίχως την συμμετοχή του εγκεφάλου. Το κάπνισμα στενεύει τα αιμοφόρα αγγεία, αλλά δεν προκαλεί καρκίνο!
Πρόσφατη διάγνωση της παραδοσιακής ιατρικής: το κάπνισμα είναι μια από τις κύριες αιτίες του πόνου στην πλάτη.
(Τα πνευματικά δικαιώματα του παρόντος ανήκουν στον Δρ Ryke Geerd Hamer)
Για τη 'σχολική-κλασική ιατρική' το όλο θέμα έχει ως εξης:
"Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι μια ασθένεια του 20ου αιώνα. Αρχικά μόνο οι άντρες έπασχαν από αυτή, αλλά εν τω μεταξύ εμφανίζεται πλέον και στις γυναίκες. Στις ΗΠΑ το ένα τρίο των θανάτων των ανδρών οφείλεται σε καρκίνο του πνεύμονα. Στην Αγγλία περίπου οι μισοί θάνατοι οφείλοντε στον καρκίνο του πνεύμονα. Από την αρχή ακόμη θεωρήθηκε το κάπνισμα του τσιγάρου ως η πιο πιθανή αιτία, διότι αυτή ήταν μια νέα μέθοδος μόλυνσης του αέρα, στην οποία αρχικά εκθετονταν μόνο άντρες, αργότερα όμως και οι γυναίκες".Αυτή η εξήγηση ωστόσο έπεφτε πάνω σε διάφορα προβλήματα. Ιδιαίτερο πρόβλημα είχαν στο να συνδέσουν τη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα με την κατά κεφαλή κατανάλωση τσιγάρων ανά χώρα. Αυτό το πρόβλημα διευθετήθηκε όταν αναγνώρισαν τη μακρόχρονη διαδικασία ανάπτυξης της νόσου. Μπορεί να έμεναν αναπάντητα διάφορα ερωτήματα, ωστόσο η βασική παραδοχή δεν αμφισβητούνταν πλέον:
"Ένας καπνιστής διατρέχει 10-50 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνει εξαιτίας καρκίνου του πνεύμονα, όπου ιδιαίτερα σημαντικό είναι το πόσα τσιγάρα καπνίζει και σε ποιά χώρα ζει. Εάν εντός μιας συγκεκριμένης ομάδας κόψουν πολλοί το κάπνισμα, το ποσοστό θνησιμότητας αυτής της ομάδας, που αφορά τον καρκίνο του πνεύμονα στο σύνολο του θα μειωθεί. Όλα μιλούν λοιπόν υπέρ του γεγονότος πως ο καρκίνος του πνεύμονα, που αποτελεί την πιο συχνά θανατηφόρα μορφή καρκίνου, μπορεί να μειωθεί εάν καταργηθεί το κάπνισμα."Τέτοιου είδους διαπιστώσεις της σχολικής-κλασικής ιατρικής βασίζονται μέχρι σήμερα μονάχα σε στατιστικά αποτελέσματα. Όσο τέτοιου είδους "γεγονότα" απλώς συμψηφίζονται, η στατιστική νομιμοποιείται. Όταν όμως γεγονότα διαφορετικών περιπτώσεων οφείλουν να συνδεθούν αιτιακά, τότε η κατάσταση αρχίζει να εμφανίζει λάθη.
Παράδειγμα: Βοσκοί στον Καύκασο σπανίως εμφανίζουν καρκίνο. Οι βοσκοί στον Καύκασο τρώνε πολύ τυρί φέτα. Συμπέρασμα: η φέτα έχει αντικαρκινική δράση. (Δεν είναι ανέκδοτο, πρόκειται για επιστημονική εργασία του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης/Μανχαϊμ).
Το γεγονός όμως πως οι βοσκοί στον Καύκασο δεν είχαν έρθει σε καμία συγκρουσιακή κατάσταση καθόλη τη διάρκεια του έτους, δεν λήφθηκε καθόλου ως αιτία υπόψη. έτσι υπέροχα μπορεί κανείς να ψεύδεται στατιστικώς!
Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να αμφισβητήσει κανείς τις υποτιθέμενες θετικές και αρνητικές επιδράσεις σε σχέση με τον καρκίνο:
Δεν έλαβαν υπόψη ούτε το νόμο της διπλής φάσης των ασθενειών, ούτε τον κανόνα του αν είναι κανείς αριστερό- ή δεξιόχειρας και κατεπέκταση τη σχέση που συνδέει τη σύγκρουση με ειδική περιοχή του εγκεφάλου και κατά προέκταση το όργανο του σώματος το οποίο συνδέται με εκείνη την περιοχή του εγκεφάλου που πλήττεται. Επίσης δεν έλαβαν υπόψη τις σχέσεις ανάμεσα στους διάφορους κοτυλιδώνες και τους ιστολογικούς σχηματισμούς που προκύπτουν, ούτε βέβαια και τη σημαντική λειτουργία τον μικροβίων, που είναι οι βοηθοί μας.
Σύμφωνα με το οντογενετικό σύστημα σχηματισμού των όγκων και άλλων καρκινικών ισοδυνάμων, κατά την ενεργό φάση της συγκρουσιακής κατάστασης όλα τα επιθυλυακά στρώματα και βλεννογόνοι αναπτύσσουν έλκη, δηλαδή συρρίκνωση ιστών. Το ενδο-βρογχικό-καρκίνωμα επιθυλικών κυττάρων,(Intrabronchiale-Plattenepithel-Ca) ή αλλιώς καρκίνωμα των βρόγχων, ανήκει στο εξωτερικό κοτυληδώνα, ελέγχεται από τον εγκέφαλο, εμφανίζει έλκος κατά την ενεργό φάση της σύγκρουσης και αντιστοιχεί στο ψυχολογικό επίπεδο μιας σύγκρουσης που αφορά το φόβο 'περιοχής'. [„Σύγκρουση φόβου περιοχής"= ο αντίπαλος δεν έχει εμφανιστεί εντός της περιοχής, όμως υπάρχει η απειλή και αυτή είναι τόσο κοντά που μπορεί κανείς να την αγγίξει"- Hamer, 1994, Tabellenanhang].
'Φόβο περιοχής' μπορούν να αναπτύξουν όμως μόνο οι άντρες ή γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση (όπου παύουν να εργάζονται οι καθαρά θηλυκές ορμόνες/'ανδροποίηση της γυναίκας'). Καρκίνο στους βρόγχους μπορούν επίσης να εμφανίσουν όμως αριστερόχειρες νεαρές γυναίκες μαζί με μία κατάθλιψη.
(Εξαίρεση όπως πάντα η ορμονική κατάσταση, οι σχιζοειδής-σχηματισμοί, τα αντισυλληπτικά χάπια κ.α.)
Αυτό που προηγουμένως θεωρείτο ως βρογχικό καρκίνωμα, ήταν στην πραγματικότητα μια ατελεκτασία, -ένας "υπο-αερισμός"- ως επί το πλείστον παροδική, η οποία αντιπροσωπεύει ήδη το στάδιο επούλωσης του βλεννογόνου και η διόγκωση αυτή προκαλεί επίσης ισχυρό βήχα, καθώς μετατοπίζει το βρόγχο.
Το τραγικό είναι ότι σε αυτή τη φάση είναι που ανακαλύπτουν "τον καρκίνο του πνεύμονα/ των βρόγχων" στις περισσότερες περιπτώσεις (!) ή, ανάλογα με την ένταση των συγκρούσεων και τη διάρκεια, (κατά συνέπεια, τη μάζα των συγκρούσεων), θα διαγνωσθεί "μόνο" ως γρίππη, βρογχίτιδα, πνευμονία, εάν για παράδειγμα οι απαραίτητοι ιοί έχουν αρχίσει ακριβώς τη δράση τους για τη βελτιστοποίηση της φάσης θαραπείας.
Οι ιοί είναι καθαροί εργαζόμενοι δόμησης/αποκατάστασης και επεξεργάζονται αποκλειστικά τα όργανα που ελέγχονται από τον εγκεφαλικό φλοιό. Αυτοί προκαλούν σοβαρά οιδήματα και συμπληρώνουν έτσι και πάλι την ελκώδη κυτταρική απώλεια. Ως εκ τούτου, θαωρούσαμε παλιότερα το νέο σχηματισμό των κυττάρων που ξανασυμπληρώνουν το έλκος, για άκρως κακοήθεις όγκους. Οι ιοί εργάζονται όπως όλα τα μικρόβια, αλλά μόνο κατά τη φάση της επούλωσης/θεραπείας.Το φατνιακό adeno-Ca (αδενοκαρκίνωμα κυψελίδων του πνεύμονα), ανήκει επίσης στην εσωτερική στρώση κοτυλήδων, ελέγχεται από το βασικό εγκέφαλο, και έχει πάντα σαν σύγκρουση το φόβο του θανάτου. Έτσι αναπτύσσεται κατά την ενεργό φάση της σύγκρουσης και είναι στο στάδιο της επούλωσης αφαιρείται από τα μυκοβακτηρίδια - αν αυτά είναι διαθέσιμα.Με εξαίρεση πολύ λίγους ασθενείς, οι οποίοι είναι ίσως ακόμα στην ca-φάση, (καρκινική φάση) το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ασθενών βρίσκεται ήδη στο στάδιο της θεραπείας ή έχει προχωρήση ήδη παραπέρα. Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν επίσης ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο "φατνειακό αδενοκαρκίνωμα στους πνεύμωνες" ως απομεινάρι, που εκφράζει τον φόβο του θανάτου για ένα μέλος της οικογένειας (ή ζώο) που είχε ατύχημα. Τέτοια μοναχικά οζίδια ανακαλύπτονται συχνά κατά τύχη μετά από πολλά χρόνια. Οι ασθενείς αυτοί όμως, δεν είναι πλέον άρρωστοι, απλά τους έλειψε μόνο η φυματίωση κατά τη φάση της επούλωσης, διαφορετικά θα είχαν μια 'σπηλιά' και κανείς δεν θα μιλούσει για καρκινικό όγκο.Τα βακτήρια της φυματίωσης (μυκοβακτήρια) εξειδικεύονται στην εργασία εντός του γαστρεντερικού σωλήνα, όπου και υπάρχει μονίμως αέρας και αέρια, με όλα τα εξαρτήματα, κυρίως τις κυψελίδες. Από την άλλη πλευρά δεν βλέπουμε ποτέ "βρογχική φυματίωση», αν και με την πραγματική έννοια του όρου θα ήταν προφανές.Η φυματίωση ισχύει μέχρι και σήμερα, ως εχθρός του ανθρώπου και ως σχεδόν εξαφανισμένη νόσος. Αν όμως, από τη φάση της επούλωσης λείπουν τα μυκοβακτήρια της φιματίωσης τότε παραμένουν τα οζίδια. Έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν γινόταν ολοένα αυξανόμενη διάγνωση οζιδίων του πνεύμονα ως καρκίνος του πνεύμονα, που στο παρελθόν ίσχυε ως πνευμονική φυματίωση (κατά τη φάση της θεραπείας). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη "μείωση" της φυματίωσης και την αύξηση του καρκίνου του πνεύμονα...
Δεν υπάρχει απολύτως κανένα αποδεικτικό στοιχείο πως οι καρκινογόνες ουσίες δρουν απευθείας στο όργανο, δίχως την συμμετοχή του εγκεφάλου. Το κάπνισμα στενεύει τα αιμοφόρα αγγεία, αλλά δεν προκαλεί καρκίνο!
Πρόσφατη διάγνωση της παραδοσιακής ιατρικής: το κάπνισμα είναι μια από τις κύριες αιτίες του πόνου στην πλάτη.
Ο Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Ορθοπαιδικής στο Münster, καθ. κ. Wilfried Winkelmann συμβουλεύει, ως εκ τούτου, να παρατήσουν το κάπνισμα. "Δεν ξέρουμε γιατί, αλλά γνωρίζουμε ότι οι καπνιστές έχουν πιο συχνά προβλήματα" στην πλάτη", είπε ο επιστήμονας σε μια ενημέρωση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου. (Απόσπασμα από άρθρο εφημερίδας).
(Τα πνευματικά δικαιώματα του παρόντος ανήκουν στον Δρ Ryke Geerd Hamer)
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου