«Με τη ζωγραφική ο άνθρωπος προσπαθεί να κατανοήσει τη φύση, δεν μπορείς να ζωγραφίσεις κάτι, αν προηγουμένως δεν το έχεις ζήσει, δεν το έχεις δει. Αν δεν παρατηρήσεις τη φύση δεν μπορείς να ζωγραφίσεις. Ένας καλλιτέχνης όταν ζωγραφίζει ένα δέντρο κοιτάζει τα φύλλα του από κοντά, για να ζωγραφίσεις το τριαντάφυλλο πρέπει να το κοιτάξεις από πολύ κοντά, να παρατηρήσεις τα οδοντωτά φύλλα του. Και αφού τα κοιτάξεις από κοντά σα φυσιοδίφης, τα ζωγραφίζεις ανάλογα με το φως που υπάρχει, τις φωτοσκιάσεις.Ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι και επιστήμονας συγχρόνως, όπως ένας γιατρός κάνει μια τομή για να κάνει μια εγχείρηση και ξέρει από ανατομία για να μη κόψει όργανα ζωτικά, έτσι και ο ζωγράφος πρέπει να σπουδάσει, να μελετήσει τη φύση. Στην αρχαιότητα ήταν ιερά όλα π.χ. τα ποτάμια. Δεν μπορούσες να ρίξεις μέσα απορρίμματα και να τα καταστρέψεις, γιατί θα σε τιμωρούσαν οι θεοί. Ήταν ιεροσυλία. Είχαν δώσει ονόματα, όπως Ποσειδώνας, από το πόσις – νερό. Στα βουνά κατοικούσε ο Πάν και οι νύμφες, είχαν βάλει τους θεούς να κατοικούν στις κορυφές των βουνών. Τώρα που κατακτήθηκαν όλα αυτά έφυγαν και οι θεοί. Το βουνό δεν είναι άβατο, είναι βατό για όλους τους ανθρώπους που το καταστρέφουν. Έχουν τη μανία τελευταία να χτίζουν βίλες στις κορυφές των βουνών για να είναι πανοραμικές, λέει, για να βλέπουν, να κατοπτεύουν τα πάντα. Είναι σαν παιδιά, μετά από λίγο βαριούνται δεν ξαναπηγαίνουν και μένουν, ερημώνουν. Εκείνο που ζούμε σήμερα είναι η αποξένωση του ανθρώπου από τη φύση. Τα παιδιά «δεν ξέρουν, πώς μεγαλώνουν τα πορτοκάλια», νομίζουν ότι όλα τα βγάζει το ψυγείο». Δεν υπάρχει ο απαιτούμενος σεβασμός για τη φύση. Η τραγωδία των πυρκαγιών του περασμένου καλοκαιριού στην Ελλάδα είναι και η τιμωρία για την ύβρη των ανθρώπων.Τα παραδείγματα καταστροφής του περιβάλλοντος και της φύσης είναι πολλά. Και στα νησιά έχουν καταστρέψει τη φύση, στη Μύκονο έχουν καταστραφεί όλα από την οικοδόμηση, την υπεροικοδόμηση. Όπως υπάρχει και η υπεραλίευση. Δε βρίσκεις ψάρια πλέον. Εγώ ψαρεύω και από χρόνια τώρα στο βυθό δεν βρίσκεις τίποτα, είναι νεκροί οι βυθοί, από τον τρόπο που ψαρεύουν και δεν επεμβαίνει κανείς. Δεν πρέπει μόνον να κλαίμε, πρέπει να κάνεις και κάτι για να αποτρέψεις το κακό. Και νομίζω, καμία κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα, ούτε η προηγούμενη, ούτε η καινούρια δεν έχει κάνει κάτι για το περιβάλλον. Γιατί αυτό είναι και το πιο ζωτικό. Για μένα, ο τρόπος να δείξεις την καταστροφή, είναι να δείξεις τι ωραίο ήταν το περιβάλλον πριν την καταστροφή. Αυτή είναι η δική μου άποψη. Προσπαθώ να ζωγραφίσω με όσο το δυνατόν λιγότερα χρώματα γίνεται, με ένα κόκκινο, ένα μπλε. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες δεν ξέρουν να αναμειγνύουν τα χρώματα και τα αγοράζουν έτοιμες τις αναμείξεις. Αλλά δεν είναι μόνον τα χρώματα. Είναι και το θέμα. Πρέπει να έχει δει μια αλήθεια, μια ουσία και να προσπαθήσεις να τη δώσεις με το δικό σου τρόπο. Να μη μεταχειριστείς την τεχνική κάποιου άλλου ή να μιμηθείς την ξένη ζωγραφική, τη βυζαντινή ή την αρχαιοελληνική τέχνη. Και αυτό κακό είναι. Το παρελθόν είναι για να παίρνεις μάθημα. Το παρόν είναι να κάνεις αυτό που είσαι εσύ».
Του ζωγράφου Αλέκου Φασιανού
Του ζωγράφου Αλέκου Φασιανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου