Dedicato a Degas - Ballerina

Σχέδιο Νεοκλή Κυριάκου

Δένοντας τα χέρια της Δημοκρατίας-Συνέντευξη της Naomi Klein

http://vimeo.com/35502747

Giannis Kounellis - ARTE POVERA

http://youtu.be/6-4w0EZUag0

Η τραγική μορφή του Γιανούλη Χαλεπά

Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση - Αρχείο

Απεβίωσε η Αμερικανίδα κεραμίστρια Εύα Τσάιζελ

[Κυριακή, 01 Ιανουαρίου 2012]

 

|

Μια από τις πιο διάσημες κεραμίστριες και δημιουργούς επιτραπέζιας τέχνης στον κόσμο, η Αμερικανίδα, ουγγρικής και εβραϊκής καταγωγής, Εύα Τσάιζελ πέθανε σε ηλικία 105 ετών στις 30 Δεκεμβρίου στη Νέα Υόρκη, ανακοίνωσαν σήμερα οι φίλοι της στην ιστοσελίδα Eva Zeisel Forum.

Αντλώντας την έμπνευσή της κυρίως από τη γερμανική σχολή του Μπάουχαους της δεκαετίας του 1920 και από τη νέα ρωσική τέχνη, η Εύα Τσάιζελ πραγματοποίησε περισσότερα από 100.000 κεραμικά και αντικείμενα καθημερινής ζωής.

Κατέκτησε τη διασημότητα τη δεκαετία του 1940 με το σερβίτσιο φαγητού "Town and Country" που πραγματοποιήθηκε τότε από τη Red Wing Pottery της Μινεσότα και ανήκει σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Η αλατιέρα και η πιπεριέρα αυτού του σερβιτσιού έχουν γίνει από τότε "εικονίσματα" των επιτραπέζιων τεχνών. Η πρώτη της μεγάλη έκθεση έγινε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (MOMA) της Νέας Υόρκης το 1946.

Με μια ευαισθησία στις καμπύλες γραμμές, η Εύα Τσάιζελ έδωσε ανθρωπιά και αισθαντικότητα στην κεραμική και στην πορσελάνη.

Εν πολλοίς άγνωστη στο ευρύ κοινό, της άρεσε να λέει ότι εργάζεται "για τον χρήστη, τον φίλο μου" και ήθελε να "συλλάβει" στο έργο της "τη μαγική γλώσσα των αντικειμένων".

Η Εύα Αμαλία Στράικερ, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1906 στη Βουδαπέστη, σε μια εύπορη εβραϊκή οικογένεια βιομηχάνων υφασμάτων. Γρήγορα παθιάζεται με την κεραμική, τέχνη στην οποία θα τελειοποιηθεί στη Γερμανία, στο Αμβούργο και στη συνέχεια στο Βερολίνο.

Το ενδιαφέρον της για τη σοβιετική επανάσταση την οδήγησε στη Ρωσία όπου εγκαταστάθηκε το 1932 και σε ηλικία 29 ετών έγινε διευθύντρια της Κρατικής Βιομηχανίας Πορσελάνης και Βιομηχανικής Υαλουργίας.

Ωστόσο, το 1936, έπεσε στις μυλόπετρες της σταλινικής καταστολής: συνελήφθη για μια υποτιθέμενη απόπειρα δολοφονίας του Ιωσήφ Στάλιν και φυλακίστηκε, σε απομόνωση, για 16 μήνες. Όταν τελικά αποφυλακίστηκε, χωρίς να ξέρει γιατί και ενώ περίμενε κάθε μέρα την εκτέλεσή της, κατέφυγε στη Βιένη το 1938 όπου παντρεύτηκε έναν αυστριακό δικηγόρο, τον Χανς Τσάιζελ. Έξι μήνες αργότερα, διέφυγε μετά την προσάρτηση της Αυστρίας από τη ναζιστική Γερμανία, στην αρχή στο Λονδίνο, στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη.

Η μαρτυρία της θα χρησιμοποιηθεί, μεταξύ άλλων, ως βάση για τον ουγγρο-βρετανό συγγραφέα Άρθουρ Κέσλερ στο ηχηρό βιβλίο του "Το Μηδέν και το Άπειρο" (1941) στο οποίο τακτοποιεί τους λογαριασμούς του με το κομμουνιστικό κίνημα και το σταλινισμό.

 

H άποψη του Μυταρά για την παρούσα ελληνική κρίση

Του Δημήτρη Μυ
Δε χρειάζονται πια ούτε  εξειδικευμένες γνώσεις, ούτε μαντικές ικανότητες για να αντιληφθεί κανείς ότι το 2012 θα είναι μια σκληρή χρονιά δοκιμασίας. Τα πρωτοσέλιδα των Κυριακάτικων εφημερίδων μοιάζουν με καζαμίες που περιγράφουν μια αναπόφευκτη επερχόμενη καταστροφή.
Παρ όλα αυτά, τα ερωτήματα που τίθενται στη δημόσια πολιτική συζήτηση δεν έχουν να κάνουν με την αναζήτηση λύσεων και διεξόδου. Αυτοί που κυβερνούν ή φιλοδοξούν ότι θα κυβερνήσουν  τον τόπο μοιάζουν να ασχολούνται  μόνο με το πότε θα ξεσπάσει η καταστροφή, με ποιον τρόπο και ποιος θα επωμιστεί το βάρος και το κόστος να τη διαχειριστεί.
Είναι φανερό ότι μόνο γύρω απ αυτά τα ερωτήματα περιστρέφεται τις τελευταίες βδομάδες το πολιτικό προσωπικό του τόπου, αναζητώντας απαντήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να το βοηθήσουν να επιβιώσει την «επόμενη μέρα». Τέτοιες απαντήσεις ωστόσο δεν υπάρχουν, κι αν υπάρχουν δεν βρίσκονται εντός της χώρας. Η  Διεθνής Εποπτεία, ελέγχοντας την οικονομική ζωή του τόπου, καθορίζει τις εξελίξεις και στο πολιτικό επίπεδο… Κάπως έτσι, γίνεται ολοένα και πιο καθαρό στον κόσμο, ότι οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, ασχολούνται με λάθος ερωτήματα. Με ερωτήματα που δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο.
Απ την άλλη μεριά, η κοινωνία ελάχιστα ενδιαφέρεται πια για την τύχη των πρωταγωνιστών και των πολιτικών θιάσων  που μάχονται απεγνωσμένα να παραμείνουν επί σκηνής. Το προβλεπόμενο 25%  επίσημης ανεργίας για το 2012, καθορίζει καταλυτικά τα ενδιαφέροντα και τις απαιτήσεις του κόσμου. Σε μια κοινωνία όπου ο 1 στους 4 θα είναι άνεργος, τα ερωτήματα που το πολιτικό σύστημα καλείται να απαντήσει είναι αυτονόητα.
Αυτονόητο είναι επίσης ότι την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να τη δώσουν αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό τα χάλι. Ούτε αυτοί που προσπαθούν να σώσουν το πολιτικό τους σαρκίο κάνοντας τεμενάδες τους Επιτρόπους, τους Επόπτες και τα Μνημόνια.
Αυτοί, ωστόσο, που μπορούν να διατυπώσουν απαντήσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, μοιάζουν ακόμη βυθισμένοι στην αυτιστική υπεροψία της αριστερής μονοδιάστατης καθαρότητας και αλήθειας τους. Περιμένουν ατάραχοι, λες και την εύχονται, την επερχόμενη καταστροφή…

Από το ΠΟΝΤΙΚΙ στις 2/1/12

---

Mια μουσική σύνθεση του Γαβριήλ Καραπατάκη και Μάριου Τακούσιη

Το βάλς του ξεχασμένου Απρίλη / To vals tou xehasmenou Aprile

http://external.ak.fbcdn.net/safe_image.php?d=AQB2-oQGxYqlI6AT&w=130&h=130&url=http%3A%2F%2Fi1.ytimg.com%2Fvi%2F4jtUn-bgero%2Fhqdefault.jpg