Δημοφιλείς αναρτήσεις

Προς Αναγνώστη Καλωσόρισμα και μια εξήγηση

Αγαπητέ αναγνώστη, καλώς όρισες στα μέρη μας, μπορείς να ξεκουραστείς λίγο εδώ, δεν έχουμε θέματα που λειτουργούν σαν ενοχλητικές μυίγες, εδώ θα βρεις κάποια κείμενα ποίησης ή πεζά, κείμενα φιλοσοφίας, αρχαίου ελληνικού λόγου, κείμενα γραμμένα στις πιο γνωστές ευρωπαϊκές γλώσσες, (μια καλή μετάφραση εκ μέρους σου θα ήταν ευπρόσδεκτη) που μου έκαναν εντύπωση, αν κι εσύ βρεις κάτι, πολύ ευχαρίστως θα το δημοσιεύσω αν είναι κοντά σ'αυτά που αποτελούν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυτού του μπλόγκ. Επίσης η Τέχνη αποτελεί κεντρική θέση όσον αφορά στις δημοσιεύσεις αυτού του ιστότοπου, αφού η πρωταρχική μου ενασχόληση από εκεί ξεκινά κι' εκεί καταλήγει. Φανατικά πράγματα μην φέρεις εδώ, δεν είναι αυτός ο τόπος, φτηνές δημαγωγίες επίσης εξαιρούνται, σκέψεις δικές σου, γνήσιες, προβληματισμούς δικούς σου, πολύ ευχαρίστως, ανακύκλωση εκείνου του χαώδους, όπου σεύρω κι όπου μεύρεις, δεν το θέλω. Οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους. Εύχομαι καλή ανάγνωση.

σημ: κάθε κείμενο μπορεί να αναδημοσιευτεί ελεύθερα φτάνει να αναφέρεται οπωσδήποτε
η πηγή του, δηλ, η ονομασία του μπλόγκ μου.
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση!







Τρίτη 30 Ιουλίου 2019

ΚΟΥΒΑΝΕΖΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Roberto Fernández Retamar



Epitafio de un invasor


Tu bisabuelo cabalgó por Texas,
Violó mexicanas trigueñas y robó caballos...
Hasta que se casó con Mary Stonehill y fundó un hogar
De muebles de roble y God Bless Our Home.
Tu abuelo desembarcó en Santiago de Cuba,
Vio hundirse la Escuadra española, y llevó al hogar
El vaho del ron y una oscura nostalgia de mulatas.
Tu padre, hombre de paz,
Sólo pagó el sueldo de doce muchachos en Guatemala.
Fiel a los tuyos,
Te dispusiste a invadir a Cuba, en el otoño de 1962.

Hoy sirves de abono a las ceibas.


La Habana, octubre, 1962


ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΙΣΒΟΛΕΑ


Ο προπάππος σου καβάλλα στ΄άλογο εισέβαλε στο Τέξας,
Βίασε μεξικάνες μαύρες κι έκλεψε άλογα
Μέχρι που παντρέφτηκε την Mary Stonehill κι έκανε σπίτι
Έπιπλα από δρυ και God Bless Our Home.
Ο παππούς σου ξεμπάρκαρε στον Σαντιάγο
Της Κούβας,
Είδε την σπανιόλικη αρμάδα να βυθίζεται
Και γύρισε σπίτι
Οι ατμοί απ΄το ρούμι και μια σκοτεινή νοσταλγία για τις μουλάτες.
Ο πατέρας σου άνθρωπος της ειρήνης
Μόνο πλήρωνε το μισθό δώδεκα αγοριών στην
Γουατεμάλα.
Πιστός στους προγόνους του,
κανόνισε να εισβάλει στην Κούβα,το φθινόπωρο του 1962.
Σήμερα χρησιμεύει για λίπασμα
Στα μπαμπακόδεντρα.


Αβάνα, οκτώβρης, 1962


 Μτφ: Νεοκλής Κυριάκου

Δεν υπάρχουν σχόλια: