ΠΟΙΗΣΗ

Το Βουνό

"Ne mutlu Türküm diyene"

 

Τα πέντε δάκτυλά του κρέμονται νεκρά

Κάθε σταγόνα αίμα στάζει στην καρδιά μας

Κι ο Διγενής; Πού νάναι ο Διγενής; Άραγε

Θα ξυπνήσει κάποια μέρα;

Πάρε τον τούρκο απ΄την πλάτη σου ωρέ

Φωνάζει ο ποιητής απελπισμένος

«Ανασήκωσε την πλατη κι απόσεισέ τους»

 Ως νάχε αυτιά κι ακούει το Βουνό

Ως νάχε χέρια να κουνήσει

  Ως νάχε θέληση δική του το βουνό

Κι όλο τον κόσμο να ταρακουνήσει

Ήταν καιροί και διάβηκαν που τραγουδούσανε

Την τόλμη εκείνων των αντρών

Που ζούσαν φύλακες στις άκρες των ακρών

Τώρα σφαδάζει ο πετεινός σφαμένος

Με το κεφάλι του να καμπουρα γαίμα καυτό

Και το τρελό του σώμα να σβουρίζει...